bir mekana bağlı kalmadan dolaşarak veya bir köşe başında stabil bir şekilde durarak satış işi yapan kişi. türkiye'de de bunun sektörleri farklı farklı. örnek olarak seyyar manav, simitçi, gevrekçi, gazozcu, bozacı, çiçekçi, midyeci, nohut pilavcı, elma şekerci, kestaneci, kokoreççi, işporta kitapçı, eskici, hurdacı, sokak çalgıcısı, piyango biletçisi, ayakkabı boyacısı gibi kayıtlı veya kayıtsız yüzlerce veya binlerce kişi ortalığı kaplıyor. sokağın da yazılı olmayan, kendine has hukuku ve ticareti vardır. seyyar satıcılık, zorunlu olarak seçilen bir iş kolu, çünkü gecesi gündüzü ve getireceği kazancı belli olmayan bir ekmek kapısı. birikim yapma şansı yok ve gündelik yaşayan ve harcayan bir meslek. seyyar satıcının başı bazen polisler ile ve en çok da zabıtalar yüzünden derde girebilir. baskın yapan zabıta ekibi seyyar satıcının tezgahına el koyar. seyyar satıcılık, gelir vergisi kanununda ve türk ticaret kanununda yer alan, kanun dışı olmayan bir iş koludur. ama belirli bir düzenlemeden de geçmediği de bir gerçek. bu düzenleme de belediyeler tarafından seyyar satıcı alanı ve durma noktasına göre kodlama ve numaralandırma yapmak ile çözüme kavuşabilir.

devamını gör...

(5) (1)