şiddetli bir depremde kişinin olası ilk davranışı

ben son depremde bismillah dedim, kapi pervazina gectim ve kedilerime bakinmaya basladim.
sonra esofmanlarimi giydim.
merdivenlerden indim.
bakkala gittim. sigara aldim. sigarami icerek eve geri geldim. -sakinlesmek icin sigara icerim-
kedilerimi cantaya koydum. o an bi iman gucu geldi, o agir iki kediyi tasiyarak her gun gittigim cafeye yurudum. zira orasi her gun gittigim icin herkesi tanidigim ve sevdigim guvenli alanim.
birkac saat cafede oturdum kedilerimle.
sonra aksam eve geldik, uyudum.

ben sabit duruyorum ne yapıyorsam yapmaya devam ediyorum alakasızca.

99 depreminde o gece balkonda yatıyordum ve tam uykuya dalamamıştım henüz.

hafiften başlayan sarsıntı git gide yükseliyor bir de çok acaip bir ses ve buna eşlik eden insan çığlıkları.

yattığım yerden doğruldum, balkon duvarından yukarı ne oluyor diye bakarken şehrin ışıklarına takıldı gözüm, hiç unutmam birisi karanlıkta telefonunun flaşını açmışta sağa sola sallıyormuş gibi düşünün.. bir saniye iki saniye derken çat tüm şehir karanlığa gömüldü.

yerimden kalkmaya çalışıyorum yarım yamalak anca ilerleyebiliyorsun zira deprem sağa sola çarpıyor insanı. balkondan odaya geçebildim nihayet ama ayakta değilim dört ayak üstündeyim resmen. biraz yavaşlamaya başlayınca tekrar toparlandım ve hızla kapı önüne indim.

tam bir şok, inanılmaz bir kaos.

45 saniye sürmüştü ama 45 yıl gibi geldi.

yani uzun lafın kısası hiçbir bok yapamadım, sadece bu anlara şahit oldum.

genelde yatarken yakalandım. bir şeyler okuyorken okumaya devam ettim bu yanlış.

99 depremine çocukken yakalandım orada zaten koca koca dolapların üstümüze gelişini seyrettim. herhangi bir travma geçirmediğimi düşünüyorum çünkü sonrasında da dönem dönem sallandı istanbul ve rahatlıktan ziyade fazla, abartı olabilecek bir rahatlık içerisindeydim.

genel yapım budur her şeye karşı ancak belki de bu da bir travma etkisidir onu da bilemiyorum.

aha deprem oluyor diye bağırmak....

çök kapan falan kimsenin umrunda değil zaten evimdeysem yatağımda oturmaya devam ederim sallantı bitene kadar dışarıdaysam üstüme bi şey düşmesin diye açıklara geçerim. yani fazla heyecan yapanlar da var şehir içindekiler haklı hiçbir betona güvenemiyoruz. ben benimkini tekmeleyerek test ettim sağlam duruyo, sıkınti yok

deprem çantası ve silahları almak

istanbul'da yaşıyorum depremlerin hiç birini hissetmedim.
erzincan'da doğdum büyüdüm orada çok deprem olur. zamanla bir alışkanlık oluşuyor. depremden korkmam, paniklemem.