şiir onu yazana değil ona ihtiyacı olana aittir

(bkz: brokoli ve tosbağa) ukdesi
şair burada bize;
şairin aracı olduğunu ve şiirin asıl sahibinin o şiiri benimseyen, kıtaları ile bütünleşip, kafiyeleri ile sevişen okuyucuya ait olduğudur. derinlemesine düşününce gerçekten güzel bir tanımlama. burada bahsedilen aitlik materyalist bir aitlik değil, bunuda anlamak önemli. ayrıca şairler ya da yazarlar her zaman yaşadıkları ya da içinde bulundukları duygu durumunu ve olayları yansıtmazlar. çoğu zaman hayal ürünüdür ve hatta bazen hiç o duygu yaşanmamış bile olabilir.

dogru, siir, sairin, kendisinden ilhamlandigi kisiye karsi hislerinin yansimasidir.

siir yazmak marifet degil, siiri saire yazdirmak marifet.

cunku sana siiri yazdirabilen kisi olmasa, o siiri yazamazdin kardes.

sanmıyorum. ihtiyacınızı sizden bile daha yakıcı hissederek sözcüklerden damıtan şair, yani şiirin yaratıcısı ve asıl sahibi olmasa, siz bundan haberdar bile olmayacaktınız.. şairlere haksızlık etmeyin..