sinemada süper kahramanların çıkma nedeni

suçların patlaması ve kolluk birimlerinin suçları bastırmada, yakalamada, ve engellemede yeterince başarılı olmamasıdır bu nedenle halkın içinden ancak polis ya da emniyet mensubu olmayan üstün teknoloji ve fiziksel güce sahip bireylerin kamu adına suçluları anında yakalayıp anında cezalandırıp anında paketlemesi şeklinde bir süper kahraman unsurunun ortaya çıkma nedenidir böylece avrupa ve amerika gibi gelişmiş ülkelerde polisleri eleştirmeden aslında polis olmayıp polislerle sırf sırtta çalıştığı izlenimini veren halkın içinden kimliği gizli kanunları çiğnemeyen ancak çok da kanuni hareket etmeyen kişisel ve özel bir süper kahraman modeli ortaya çıkmıştır, batman gibi bu tür süper kahramanlar polislerle gayri resmi bir ilişki içinde olup asla onlarla direkt çatışmazlar onları karalamazlar ve onları ayağına basmazlar bundan dolayı da hükümetler süper kahraman filmlerinin yayınlanmasında bir sakınca görmezler ancak işin derinliğine indiğinizde bu süper kahramanlar binlerce polisin yapamadığını yapmaktadır bu dikkat çekicidir

eserlerin sinemaya uyarlanabilmesidir.

siz hiçbir şey yapmayın, sizin yerinize yapacak çok daha iyi birileri bulunur demek isterler. insanı pasifliğe iter bu durum.

dünya halkının huzurunu tehdit eden bir durum olduğunda süper kahramanlar film izleme keyiflerine ara verip sinemadan çıkabilirler. tehlike kontrol altına alındıktan sonra aynı filme tekrar girerler, bir şey olmaz.
*

her insan bir süper kahramanın var olduğuna ve bu evrendeki kötülüklerden onu tutup başka huzurlu bir dünyaya kaydıracağı umuduyla yaşıyor. ah ne yazık ki umut dünyası. süper kahramanlar gerçek değil .ama yapılan kötülükler gerçek! gerçek dünyaya dönmeye ne dersiniz. bir süper kahraman ilanı açsak bu dünyadaki kötülükleri yok etmeye ve iyiliğe yer açmaya gelir misiniz? yoksa filmlerde olduğu gibi sonu güzel bitsin ben sadece izleyicim kim ne bok yerse yesin bana bulaşmayan yılan bin yıl yaşasın diyenlerden misiniz ?

sinemada sahnenin sonuunda çıkan süper kahramanlar gerçek hayatta tam olarak neredesiniz?

abd'li biri, avrupa'daki, bizdeki veya güney ve doğumuzdaki coğrafyalardaki gibi "gerçek" kahramanlarının olmamasından böyle kurgusal süper kahramanlarla kendilerini tatmin ettiklerini söylemişti. malum, abd'nin tarihi zaten buna pek müsait değildi; yeni sayılacak bir kültür. dünya savaşlarında bile abd'nin dahli ve rolü biraz enteresan.

kişisel bir yorumum yok zira araştırmadım. yani tahminlerde bulunabilirim de bu konudaki gerçekler, süper kahramanları yaratanların açıklamalarından tam doğru öğrenilebilir. ama bu süper kahramanlık olgusunun "tutması" konusu üzerinden analizler ve yorumlar yapabiliriz elbette. halkların ezikliği ve hep bir "kurtarıcı" beklemesi falan mı desem?.. *

çok basit.

kendisinin, milyarlarca insandan daha farklı olduğuna ömrü boyunca bitmek tükenmek bilmeyen bir motivasyonla inanan insanoğlu, 'farklı olmalıyım' hissiyatının çıkışını aradı her zamanki bencilliği ile birlikte de tuhaf karakterler türetti.

kuşlar gibi uçmak istedi. yetmedi uçaktan hızlısını kendisine yakıştırdı. o da yeterli kalmadı çünkü ondan öncekiler bunları keşfetmişti, gözlerinden ışın çıkararak dünyayı yok edecek gücü hayal etti. o da kafi gelmedi.. antikahramanlar türetti. hiçbir şey yeterli gelmeyecek çünkü daha önce hayal edilmişi var.

tüm yaşayan erkeklerden daha güçlü olmak istedi. herkülümsü karakterler yetmeyince xmenler türetti.

beyin okumak istedi. en büyük hayalleri hep 'sıradanlıktan' tiksinmenin tezahürü.

konu bence çok anlaşılır.

milletin parasını cukkalamak.

bunun cevabı tarihte yatar, amerikanın keşfi ve sonrası süreçte ingiltereden ve civarından göçen, göçmek zorunda bırakılan bir topluluklarla oluşan amerıkan halkının kuruluşundan günümüze hala bir yerel kahramanı yoktur. bir amerıkalı için kahramanlık= aptallıktır. kendilerinden daha önemli tek şey yaratılan suni vatan kavramıdır. ama hiç bir amerikalı vatanı için canını malını vermeye pek de yürekli değildir. bunu kınamıyorum.

ama tarihleri insanlık suçlarıyka dolu amerıkalılar ; kızılderilileri topraklarından kıyımla sürmelerine mi övünsünler, kuzey güney çatışmasıyla kendi kendilerini öldürdüklerine mi gösteriş yapsınlar yoksa taaa 1865 e kadar resmi sonrasında gayri resmi kölelik ve hala günümüze devam eden ırkçılıklarıyla mı böbürlensinler. ülke olarak diğer coğrafyalarda ortalığı karıştırmaktan. olmaması gereken yerlere dahi küresel güç olabilmek için uzanmaktan öteye gidememiş toplum tarihlerinde elbetteki pazarlama için kahramanlara ihtiyaç duyacaklardı.

lakin kahramanları bile hala vatandaşlarından o kadar uzaklar ki süper güçleri olan anonalilere sahip ucubelerden meydana gelmekte. yerel kahraman yok.

sinemasında da savaşacak ülke kalmadığında tüm dünyanın yok oluşunu , uzaylı işgalini, yada küresel felaketi tek başına kurtaracak kadar da kibirliler. ilginç.

dahil oldukları yada çıkarttıkları savaşlardan da (örn: vietnam savaşından ) çok kahramanlık kasmaya çalıştıysalarda (rambo gibi) savaşın yegane kahramanlarının yokluk içinde gerilla savaşı ile ülkelerini muhafaza eden yerel halklar oldugu gercegını yadsıyamayız.

tüm bunların ışıgında el elden kurulan bir ülkenin de kahramanları el elden üretilmeye çabalanması sorunun cevabını verir.

çünkü sinema, insanların, sınırlarını aşabildiği bir alan da o yüzden. ah sinema... sanat... prangalarımızdan kurtardı bizi... iplerimizden... sonra gittik ipli kukla filmleri çektik ama biz. ipsizini de çektik: pinokyo.

ne demiştik, sinema, sınırlarımızı aştırdı bize. sinema, özgürlük,tür. hey hat, hayallerimizden başka nerede uçabilirdi bir insan? nerede metrelerce zıplayabilirdi ya da?
,

sanat, sonsuz bir özgürlüktür vs.
kitap yazsam ve orada şöyle bi cümle olsa mesela: "dünyanın en pembiş **cığını yaladım."
geçmiş olsun arkadaşlar. size olmayanı düşündürdüm ve o olmayan, artık sizin zihinlerinizde var oldu. oldu sayılır çünkü düşündünüz ve hatta üzerine konuştunuz, tartıştınız. olgusal olarak var. bu yazdığım artık edebi bir eser. edebiyatçıyım ben, bir yazarım. yapmasam da yaptım derim yani. sanatıma yedirdim o hayali. ürettim lan ben, ürettim. bu bi boru değil, sanat eseri. gerçi size, boruya anlam yükletecek kadar önemli bir insan olduğumu düşündürsem ya da siz kitleler halinde inansanız buna, o da sanat olur çıkardı. boru da.

süper kahramanlar, çocukluk hayallerimizin beyaz perdedeki yansımalarıdır adeta... insanın kendini aşma çabasının sonucunda ortaya çıkan karakterlerdir.

anladınız mı lan sözlükçüler, sevgili romalılar?

sinemada ve sinemayla başabaş giden çizgi roman dünyasında süper kahramanların ilk kez 1930'ların başında abd'de çıktı. dünya abd kökenli büyük ekonomik krizle yıkılıyor. abd halkı tüm birikimlerini yitirmiş, açlıktan ölmemek için akla hayale gelmeyen yollara başvuruyorlar. kırlara çıkmışlar yenilebilir otları kökleri topluyorlar. avcılık yapmaya çalışıyorlar. şehirlerde mafya örgütleri halkı ve birbirini boğazlıyor. insanların üç kuruş kazancının üstüne çöküyor. işçi sınıfının hak arama eylemleri devlet tarafından vahşi bir şekilde bastırılıyor. politikacılar, hakimler savcılar olduğuna çürümüş. mafyayla iç içe kol kola göt göte.
işte bu haldeki halkı uyutmak için günün birinde böyle bir kahraman çıkacak sizleri kurtaracak diye superman, mafya ile savaşan batman yaratılıyor. insanlar en azından hayallerinde dahi olsa rahatlıyorlar.
amerika vietnam savaşında çok acı, çok utanç dolu bir yenilgi aldı. asya'nın küçük, medenileşmemiş(!) bir ülkesinin maymunumsu insanları (*), dünyanın en büyük ülkesini perişan etti. kimilerine göre 50 bin, kimilerine göre 500bin askerini orada bıraktı.
bu abd halkı için büyük bir travmaydı. nasıl olur da maymundan hallice yaratıklar koskoca abd'yi pes ettirirdi. bir şeyler yapılmalıydı.
rambo icat oldu. abd'yi arkasına bile bakmadan kaçıran vietnam'ın bir ordusunu tek başına yok etti rambo. tabi işin gerçeğini bilen bizler "nah edersin yapraaam" dedik. ama salak abd halkı inandı. (bizdeki salaklar da inandı valla)
(*) vietnamlı gerillaların adı viet-minh'tir. aşağılık abd, vietnam gerillalarını inhumanize etmek yani insanlık dışılaştırmak için bunlara king kong'tan mülhem viet kong dedi. vietnamlı maymunumsular. böylece kitleler halinde katledilmeleri halk tarafından hoş görülecekti.
(bunun aynısını ırak'ta da yaptı abd. insanlık dışılaştırdığı ırak ordusunun 500bin askerini, silahlarını bırakıp kaçtıkları halde tv canlı yayınında 12 saatte katletti)

insanın içindeki iyiliği ve adalet duygusunu tazelemek için olabilir. ve savaşılacaksa bu dünyayı güzelleştirme amaçlı olmalıymış gibi.
ondan sonra halktan çıkıp halka karşı savaşılıyor. polislerden, ajanlardan vs. daha önde ve daha hızlı oldukları da bir gerçek. onların ilerlemesini ve gelişimini diğer alanlar niye sağlayamıyor ya da sağlamak mı istemiyor?
ve çoğu zaman yalnızlar, arada polislerle iş birliği içine giriyorlar. "kendiniz dışında hiç kimse, hiçbir yer güvenli değil." der gibi bu da. güvenlik güçlerinin de ipleri suçluların eline geçebiliyor belki bu yüzden. bir de kimlik gizliliği olayı. ne kadar az kişi bilirse gizlilik o kadar sağlanabilir. bir de kendi alanlarında eğitim alan insanların çemberi içine girdiklerinde ifşa olma riskleri de artar onlardan uzaklık, güvenlik dışında bununla ilgili de olabilir.
reelde ise bu kadar üst düzey performanslar beklenmiyor zaten. ya da benim saçma sapan insanlardan sonra "süper kahraman" anlayışım normalden düşük hâle geldi.
hasta bir hayvanı ya da bitkiyi sağlıklı hâle getirmek ya da o hâle getirilmese bile eksiği neyse bir gidermek o gözle bakmamı sağlıyor. tabi sadece kendi hayvanlarımız ve bitkilerimizle sınırlı değil. kendi olanınkiyi herkes kurtarmaya çalışır ama kendine ait olmayın için sadece insan olan çabalayabilir.
yavruyken ya da fidanken büyümelerini sağlamak. annesi yok ya da kendiliğinden çıkmış oluyorlar bazen.
bazı kaza anlarında kurtarıcı olmak vs..

(bkz: mitoloji)
(bkz: dinler)
(bkz: efsaneler)

süper kahraman hikayeleri insanoğlunun ilk hikayeleri zaten. diğerleri sonradan geliyor.

sinemada da anlatılan ilk öykülerden oldular. 100 yıldır.