sinirlenince cansız nesnelere bile küfür eden insan

bir bay panda ukdesi.

herkes.

cidden serçe parmağını sehpaya vurunca o sehpaya, tahtasına, marangozuna, çivisine, verniğine, zımparasına sövmeyen var mı?

ya da gece geç saatte ev ahalisi uyurken sertçe çarpan kapıyı, elden düşüp yerde sekene kupa bardağı kalaylamayan?

ayrıca küfretmek fiziksel acıyı ve stresi azaltıyormuş diyolla…

küfür diline pelesenk olmuştur.

çok istemsiz, kontrolsüz bir şekilde konuşuyordur.

ben değil bir arkadaş.

çevrenize zarar vereceğinize sövün saygıdeğer arkadaşlar.
sövmek bir yetersizlik ölçütü değil, olay karşısında verilen tepkidir.
küfür edebiyatı denilen bir gerçeklik var ve sakın bunu küçümsemeyin.

ben yapmiyorum.

cansiz nesnelerin anasina sovuyorum. evet.

yeri geldiginde yaparim gayet guzel bicimde.