siyah giyinme takıntısı

özgüven yoksunluğu olan insanların en temel ortak özelliğidir. renkli kıyafetler giyindiklerinde yeterince yakışıklı/güzel, karizmatik, ciddi görünmediklerini düşünürler.

kısacası acun ılıcalı.
yada cem yılmaz.

azrail gibi gezinirler. simsiyah giyinen insandan çekinirim.

karanlık bir çok ayıbı örter düşüncesi ile oluşan takintidir. ama bence siyah giymek insanın kendine yapisani giymesinden iyidir. bu da demek oluyor ki hafif döküm bolca rahatlık demektir. *(bkz: tırıvırı)

aciklama: bu tanimda başlık eleştirim anlasilmadigi için; isteyen istediğini giyer, takıntı boyutunda olmasi beni ve diğer insanları hiç ilgilendirmez. bilimsel bir karşılığı var herhalde diye geldim ama biri forumsal başlık açmış ben de ciddiye almadim ve tanımı boş muhabbete yönlendirdim. yukarıda yazdıklarım ironidir.

herkesin psikolog olduğunu düşündüren başlık. o ki kıyafet renginden kişilik analizi yapılır olmuş. "senin eğitim durum ne?"

kilo aldığında yanında promosyon olarak gelir.

vay arkadaş ne kafalar yaşıyor insanlar valla imreniyorum. karanlık ayıbı örtermiş de özgüven eksikliğinin göstergesiymiş de. içinde hem sosyolojik hem psikolojik tahlil ve çıkarımları barındıran müthiş tespitler yapılmış. ben bu kafalara ulaşmak için maddi olarak çok yıpranıyorum valla kıymetini bilin bu kafanızın.

nereden geldiğini asla bilmiyorum fakat yavaş yavaş atlattığım durumdur ne yazık ki siyah dışında pantolon ve ayakkabı ya da aksesuar kullanamıyorum atlattım dediysem sadece koyu renkli gömleklere atladım yine beyaz giyince tanıdıklar tedirgin oluyor bir problem mi var diye başlamadıysa takıntınız çok şey yapmayın siz böyle siyaha mahkum olmak her zaman hoş değil.

ergen oğlum ve arkadaşlarında sıklıkla gördüğüm bir durum* ama yukarıda yazıldığı gibi ayıbını örtmek veya özgüvensizliklerini gizlemek için giydiklerini sanmıyorum. hatta arada oğlumla bu konuyu konuştuğumuz da oluyor, "siyah giyinmeyi seviyorum" diyor. bu sefer acaba öküz altında buzağı aramasak mı ?!

siyah kolaylıktır. kombin yapmak için uğraştırmaz. leke göstermez. neredeyse her modelin siyah rengi vardır. dikkat çekmez. kiloyu gizler.
bir renkten alınabilecek en yüksek verim de budur işte.

kendini kilolu sanan ergen eylemi.*
birde bizim zamanımızda neslihan yargıcı vardı, herkes pembe oje sürerken o siyah oje sürerdi, herkes kıpkırmızı ruj sürerken o simsiyah ruj sürerdi.
hatta her yere siyah güneş gözlükleri ile gelirdi.
hayatımın hiç bir döneminde siyahlara bürünmedim.
en fazla bir parça kullandım.
o da arada sırada.
siyah bana yakışmıyor, ben kırmızı, yeşil, mavi, turuncu, tatlı kahve, vizon rengi, turkuaz rengi
vb. insanıyım.
siyah, kış rengi aslında ısı çeken bir renk, yaz mevsiminde giyilmesi hâlinde, ekstra ısıtıcı olacağı bilgisini de vereyim.
renkleri kendimize hizmet eder şekilde kullanabiliriz.

arkadaşlar herkes şişman diye giymiyor ki.

filinta gibi olup kendine yakıştırıyor olma ihtimali yok mu yani?

bu ne tutuculuktur lan?

hayatımım 4-5 yıllık döneminde içinde bulunduğum durum. ilk gençlik yıllarıydı ama bunun ergenlikle ya da özgüvensizlikle alakası olduğunu sanmıyorum. en azından kendi adıma. çünkü bu, tarz meselesi biraz. herkesin kendisine yakıştırdıģı ve o tarzla daha mutlu olduğu bir gerçek var.
ben çocukluğumda bile rengarenk kıyafetler seçtiğimi hatırlamam. öyle mutluymuşum demek.
sonra genç bir insan olup tam tarzımı oturtma döneminde ne özel bir çaba sarf ettim ne de başka bir şey geldi aklıma. elim hep siyaha gitti.
sonra sonra daha renkli giymeye çalıştığım da oldu ama hep eğreti hissettim kendimi. hala bir kıyafet alırken elim ilk siyaha gider ve %87 en son yine siyah tercih ederim.
farklı anlamlar yükleniyor olması garip geliyor. sadece kişisel bir tercih, kişisel bir tarz ve kişisel mutluluk bunun sebebi.

karakterimde ve psikolojimde sıkıntı olduğunu düşünmüyorum ama kendimi bildim bileli dolabımda siyah nüfusu aşırı fazladır. kombinlemesi rahat, akarı kokarı yok, jiletten hallice bir özgüvenle kullanıyorum şahsen. ayrıca kime ne ? beyaz giyme toz olur diyom mu ben sana ?

belki başka renk kıyafeti yoktur.

takıntı demeyelim de seviyoruz diyelim.

öncelikle hayatımın geneline baktığımda şahsen ne ergenlik, ne kilo ne de özgüven ile alakası olmayan durum. bu bahsedilen durumların hepsi zaman zaman değişebilmekle birlikte siyah tutkum aynı kaldı. ha artık sıkıntı değil, özellikle iş hayatında kabul gören bir renk olmasından dolayı rahat rahat siyah elbiselerimi, çizmelerimi, kotlarımı, ceketlerimi giyebiliyorum amma her zaman böyle miydi? maalesef hayır. bu siyah renk tutkum yüzünden ergenlik döneminde neler çektim...

gazetelerde ve televizyonlarda çocuğunuzun satanist olduğunu nasıl anlarsınız şeklinde haberlerin yapıldığı, araştırmacı gazeteciliğin müthiş örneklerinin sergilenerek satanistlerin inlerine sızıldığı ve ayinlerinin ortaya döküldüğü makalelerin boy boy basıldığı yıllardayız. aileler tedirgin, yetkililer türk gençlerini satanistlerin kan dolu pençelerinden kurtarmaya yeminli! yetkililer uyarıyor, aileler korku içinde çocuklarını gözetliyor. led zeplin dinliyor mu? evet! içerisinde şeytanların ve ne olduğu belli olmayan tanrıların cirit attığı fantastik kitaplar okuyor mu? evet! şeytana tapılan frp oyunları oynuyor mu? evet! en kötüsü simsiyah mı giyiniyor? evet evet yüz bin kere evet! ailelerin gözü yaşlı... aileler çocuğu psikolağa mı götürse yoksa zemzem suyu ile vaftiz mi etse kararsız.

çocuk yemin billah ediyor aileyi güç bela ikna edebiliyor ama sokakta kendisine dönüp dönüp bakan, satanist diye laf atan onlarca kişiyi nasıl ikna etsin? dün haberlerde gördüm, bak bundan sonra frp oynamak için o çocuklarla buluşmayacağına bana söz ver diyen sınıf arkadaşlarını napsın?

sözün kısası biz siyah giyme yolunda serden geçtileriz efendiler. bu saatten sonra da vazgeçecek değiliz!

ayrıca herkes mahlasına yakışanı giysin! (bkz: i shall wear midnight)*

risk almayı sevmeyen garantici tiptir. siyah herkese yakışıyor :))

siyah renk bende birazcık asiliği çağrıştırıyor, bir karşı duruşu... ve de asil durmadığını kim iddia edebilir ki?
ayrıca kendime de yakıştırıyorum. aynı oranda beyaz renkli giysilerimi de seviyorum.
şimdi, şişman mıyım, takıntılı mıyım, ergen miyim, ben neyim?

asil kanımızda dolaşan bir özellik, takıntı gibi negatif alt metni olan bir kelime kullanmamayı tercih ederim........
ya da belki rakçı serpillikten? bilemiyorum

siyah ya da gri alt tonları diye belirttiğim takıntı.

evet takıntı, zira mağazada elimi neye atsam "şunun siyahı var mı yeahh??" sorusunun olumsuz yanıtlanması sonrasında "grisi de oluurr aslında*" diye de zorlamam olmadığında geri bırakmam bunu kanıtladığım anlamına gelir.