size ölmenizi emrediyorum

"ben size taarruz emretmiyorum. ölmeyi emrediyorum. biz ölünceye kadar geçecek zaman içinde yerimize başka kuvvetler ve başka komutanlar alabilir"


bu söz, nasıl bir özgüvenle, nasıl bir liderlik gücü ile, nasıl bir motivasyonla, nasıl bir korkusuzlukla söylenebilir? hepsini geç bu emrine kayıtsız şartsız uyacaklarından nasıl bu kadar emin olabilir bir insan.?

amerika'nın military review dergisinde, ocak - şubat 2021 sayısında, uzun bir makale ile anlatılan destansı süreçtir.
tık

edit: ölüm emrini herkes veremez, herkes de bu emri dinlemez.
eğer emir verilmiş ve sorgusuz sualsiz itaat ediliyorsa bu da bu milletin büyüklüğü ve liderinin atatürk soyadını almasına muktedir olmasındandır.

bilgisinin yanında şanslı bir komutanın sözü.
80 sonrası doğanlara bu emri verse "hı okk" 90 sonrasi doganlara bu emri verse "aynen" 2000 sonrası doğumlulara bu emri verse "ben ne gitcem akp gitsin" tepkisi alabilirdi.
yani ozetle demek istedigim o zamanın askeri askermiş öleceğini duyduğu halde emri yerine getirmiş.

vatanın kurtuluşunu sağlayan emirdir. o emri veren komutan ne güzel komutan, uygulayan asker ne güzel askerdir.

ha birde içimizde keşke yunan kazansaydı diyen kadir mısıroğlu gibi orman çocukları da çok. alayınıza mustafa kemal ulan!

mustafa kemal paşadan bu emri alıp, emredersiniz komutanım! diyerek cepheye koşmayı o kadar çok isterdim ki...

(bkz: emir telakki ederim paşam)

büyük, çok büyük bir adam tarafından söylenmiştir.

ömrü cephelerde geçmiş sayın yazarlarımız toplanmış, kahramanlık övüyor. cepheye koşmayı neden istiyorsunuz. delirdiniz mi?

dilerim bundan sonra kimse böyle bir emir vermek zorunda kalmaz. kimse öleceğini bilerek cepheye koşmak zorunda kalmaz.

bu arada şovenizm kadar mide bulandıran az şey vardır.

bir komutanın verebileceği en zor emri ve bir askerin sahip olabileceği en sınırsız sadakati anlatan durumdur...

hitap eden herhangi bir komutan değil.hitap ettiği de herhangi bir ordu değil.cesaret , onur ve sadakatin en konsantre anlatımıdır.

savaşa giden ölümü göze almıştır zaten. hatta artık ölsem de kurtulsam diye düşünür kimi. şehitlik inancı da etkili. bir de emreden atatürk yani boru değil.

bu bedellerle, bu, candan geçmişlikle, o gidip de dönemememeyi göze alanlarla kuruldu bu cumhuriyet. yolda bulunmadı.

youtube’da çanakkale deniz savaşlarını animasyonlarla anlatan güzel belgeseller var.

bu belgesellerden birini izledim. itilaf devletleri alman generali liman von sanders’in çıkarmanın yapılacağı yeri tayin etmesi ve tahmininin yanlış çıkmasıyla savunmasız bir yere çıkmış.

hiç engelle karşılaşmadan ilerlemiş. biraz daha ilerlerse boğazı tutan topların bulunduğu siperlere arkadan girip herkesi öldürecekler.

toplar pasifize edilince de donanma geçecek ve istanbul düşecek. balkan savaşı sırasında mustafa kemal çanakkale boğazında görev yaptığı için orayı çok iyi biliyor.

itlaflar karaya osmanlı’nın daha doğrusu almanların beklemediği yerden karaya çıkınca kendisine verilen emirleri bir kenara bırakıp bulunduğu yeri terk edip düşman askerleri ile top bataryaları arasına giriyor.

destek kuvvetler gelene kadar onları tutabilirse topların bulunduğu mevziler düşmeyecek ve donanma geçemeyecek.

işte ben size ölmeyi emrediyorum demesi öyle artistlik olsun diye söylenmiş bir şey değil.

hakikaten geri çekilmek yerine son asker ölene kadar orayı tutmayı düşünüyor ve onun için oraya gidiyor.

savaşta tek bir karar her şeyi değiştirmeye yetiyor. boğazdan geçseler yardım gitse ekim devrimi olmayacak .

rusya savaştan çekilmese bize bağımsızlık savaşında destek vermeyecek ve belki de cumhuriyet olmayacak.