size ölmeyi emrediyorum emrini alan siz olsaydınız sorunsalı

başlık açmak için uygulanan karakter sınırlamasına takıldığım için kusura bakmayın. ama ne dediğim anlaşılmıştır diye düşünüyorum..

eğer o gün harp meydanında savaşmak durumunda olanlardan biri de siz olsaydınız, gazi'nin, size savaşmayı değil, ölmeyi emrediyorum! sözü karşısında nasıl duygular hissederdiniz? samimi biçimde hissederek cevap verin lütfen..

ben en ufak korku duymayarak ölüme gideceğimden eminim. aynı bizden öncekilerinin canım feda dedikleri gibi.
kendimi savaşta şehit düşen kahraman askerlerimizin yerine koyunca aslında onların bizler ve vatan için kendilerini feda ettiklerini daha iyi hissedebiliyorum...
ama onlara layık nesiller olduğumuzu asla düşünmüyorum..
sanırım bize bazı şeyler şaka ya da masal geliyor... çünkü bazı şeyleri hissetmiş ve içimizde yaşamış, doğru anlamlandırmış olsaydık bugün daha farklı bir konumda, olgunlukta olurduk milletçe.

önden siz paşam.

gazi ölmeyi emretmemiş, bir halkın dünyaya mesajını askeri terminoloji ile dile getirmiştir. ya alırız özgürlüğümüzü ellerinizden ya da ölürüz demiştir. spartaküste haykırmıştı bin yıllar önce..
zincirlerinden başka bir şeyi kalmayan tüm halklar gün gelir haykırır bu meydan okumayı, içlerinden birinin ağzından..
siz konuyu tam anlayamamış gibisiniz..

onu diyen adam, paşa gibi direkt benim yanımda cephede çarpışıyosa, ben de eşşek diilim ya, ben de çarpışırım...ki bilinir, gece conkbayırında, siz beceremezsiniz diyip, cephe ilersini bizzat kendisi müşahade etmiş!!

o zaman kolordu komutanı diil mi?! hiç duyulmuş mu, kolordu komutanının tek başına keşif yaptığı?!!..vurulsa n'olcak?!!

bunu yapmış adam.

o işler öyle, kendi 3bin korumayla gezip, şehitler tepesi dolacak demeye benzemiyo işte...

bi binbaşısı varmış, ali atıf mı ne, tam hatırlamıyorum, ben dönene kadar komuta sende!!, demiş!! gitmiş, bayaa yarım saat falan yokolmuş, sonra geri gelip, kroki çizdirmiş. sabaha karşı da o krokiye binaen yaptığı planla saldırıya geçmişler zaten.

ölüme gitceksen öyle adamla gitceksin!!..

esaret ölümden beter demektedir. mecazdır yani. gerçek anlamda 2. dünya savaşının sonunda hitler tarafından ailesine ve yakın çevresine karşı kullanılmıştır bu emir. ve başta kendi olmak üzere herkes emri siyanür içerek yerine getirmiştir. oradan anlayın

sakarya savaşı ..
vecut;120.000

kaçak asker; 50.000
oran;% 40 , 103 senedir oran değişmedi.

emri alan anında araziye uyup tornistan etmiş ,şimdi de aynı %40 ,iskilipli atıf hacayı sevenlerin oranı .
şakşuka şakşuka ,şakşuka şakada şuka.

emri veren başbuğ atatürk gibi birisi olsun şahsen gözümü kırparsam namerdim.

ama recep gibi birisi için tırnağımı bile kıpırdatmam vatan millet edebiyatıyla düşmanın kucağına bırakır bu bizi.

öncelikle, emri veren gazi. ölmekten, öldürmekten ve ölüme göndermekten çekinmeyen biri. istikbalin ve mevcudiyetin savaş meydanlarında kazanıldığını, tarihin kendisini yazarak göstermiş mahir bir kumandan. öyle bir komutan ki, kendi beceriksizliği yüzünden ricat bile edememiş birilerinin it sürüsü diye nitelendirmekten çekinmediği o güzel türk askeriyle birlikte, çanakkale zaferine giden o kutlu yolun taşlarını döşemiş.

herhangi bir paşa bile sizinle konuştuğunda, istediği şeyi %100 bağlılıkla yaptırabilecek kabiliyete çok rahat sahipken, gazi karşısında "aaa" diyebileceğimi zannetmiyorum. göğsüm dik, onur ve gurur içerisinde, kazanılacağına emin olduğum bir muharebe için yürürüm. içimde en ufak bir tereddüt bile olmaz.

edit: istikbal ve ikbal kişilerden bağımsızdır. savaş da, ölüm demektir. daim olan türk milleti ve devletidir. yani, şu an bir çatışma olsa gider miyim, gözümü bile kırpmam, giderim. çünkü yöneticiler gelip geçicidir. yarın bir bakmışsınız, yoklar.

askerdeyken başımıza geldi. huduttaydık, karakol çevresinde unsurlar bazı geceler nöbet yerlerine ateş açardı. her ne kadar üç beş arkadaş gitmek istemese de, birçoğumuz aslanlar gibi sırt sırta nöbet tuttuk. gözümüzü bile kırpmadık. hala aynı şeyi düşünüyorum, mesele ölmek değil. mesele nasıl bir hayat sürdüğün.

ne için savaştığın kadar, kiminle yan yana omuz omuza savaştığın da önemli. emri veren gazi başkomutan mustafa kemal atatürk olsaydı, bir an bile tereddüt etmeden can alır, can verirdim. ama şu anki şahıs için kalkıp tek bir adım atmam. *