sohbeti ertesi güne bırakmak

biriyle tanışır, sohbet başlatırsınız. konuşulan konular, seçilen kelimeler sanki böyle kırk yıllık ahbapmışsınız gibi hissettirir. saatlerce konudan konuya atlaya atlaya az buçuk tanırsınız karşınızdakini ve o sohbet bitmesin istersiniz.

derken saat ilerler uyku baskın gelmeye başlar. sohbetin yarım kalmışlığına rağmen "çok uykum geldi, yarın devam etsek" denilerek yarına ertelenir geri kalanlar. yarın olduğunda ise buzdolabına koymayı unuttuğunuz kuru fasulye gibidir artık sohbet. ekşi bir koku ve lezzetden uzak oluşu baştan kaçırsa da isteğinizi yine de dünün hatırına denemeye kalkarsınız. sonunda ne soğuyan sohbet ısınır, ne de dünkü keyif verici haline geri döner. bir tarafın itelemesiyle bir süre daha gider, sonra da azalarak değil, aniden kesilir ve biter.

ara ara yaptığım şey maalesef. ama yok be eski tadı yakalatıyorum ben. zeytinyağlı yemek gibi oluyor, kaldıkça lezzetli oluyor genelde.

diyeti ertesi güne bırakmak gibidir genellikle. sonra konuşalım dersin ama ertesi zaman değil tekrar görüşene kadar konuşmazsın. sonra tekrar görüştüğünde de sonra konuşalımı aynı heyecanla ve inanmayla dersin ancak son başından bellidir.

yapılmamalıdır. aynı tad, şartlar,ortam olmayabilir. yarınlar yokmuş gibi sohbet edilmelidir.

mesajları görüp de görmezlikten gelmeler aaaaaaaaa görmemişim yaaalar, yer miyiz yemeyiz, yedirebilir miyiz muhtemelen hayır..

edilen sohbeti tadı kaçmasın diye yarına bırakmak

(bkz: sonra konuşuruz)

ya rezerve edildiniz ya da... evet, edildiniz demektir. ya da ben alınganım demektir lakin konumuz bu değildir.