sons of anarchy

amerikan alt right white supremist akımların ayıla bayıla öldüğü mc olaylarını anlatan dizidir.

suç drama ve macera özelinde bence iyi bir yapım. glasgow smile'lı chibs çok kafa adamdı.

zor zamanlarımın birinde bir çırpıda izleyip bitirdiğim bana güzel bakış açıları, şarkılar ve bazı edebi metinler katan, işlerin sarpa sardığı ve yalnızlığımla baş başa kaldığım zamanlarda güçlü durmamı öğretmiş, en sevdiğim repliklerinden biri (bkz: i got this) olan bir başyapıt.

yenice son bölümünü izlediğim dizi. kurt sutter tarafından yazıldı. başrolde chris hunnam var. 7 sezon ve 93 bölümden oluşmakta. bazı bölümlerinde kem nunn'un parmağını görmekteyiz ve hakikaten çok iyi dokunuşlardı.

bir grup kanun kaçağı motorcunun mafyatik işlerini anlatsa da insana dair en derin meseleleri tartışan bir dizi. aslında baştan sona varoluşun içine düşüveren insanın bir alegorisi. diğer yandan da hristiyan mitolojisinin buram buram kokusunun geldiğini görmekteyiz. baba-oğul ilişkisi, anne-oğul ilişkisi, çocuklar, sevilen eşler, can dostları, düşülen ikilemler, istemeden yapmak zorunda kalınanlar, olması gerekenler... karanlık bir serüven. bir günyüzü göremedik izlerken. kara kargada bir tek beyaz tüy yok. dramın dibi. yer yer güldüğüm de oldu. bir sefer de ağlamıştım. hem de nasıl ağlamak. ilk kez böyle ağladığımda 11 yaşımdaydım, 16 yıl olmuş ve 16 yıldır ilk kez böyle ağladım. dizinin temasıyla bağdaşan sebepler. ilki babadan, ikincisi eşten.

velhasıl kelam derin bir dizidir.