sosyal medya bağımlılığı

küresel bir sorun. yalnızlaşmayı, depresifligi, değersizlik hissini, obsesifliği, geri zekalılığı, id'in kontrolüne girmeyi, dikkat eksikliğini, öfke ve nefreti getirir beraberinde. kalsın abicim. mutlu sayılacak biri olmasam da ben ķöpeklerimle kedilerimle oynamayı, koyun sevmeyi, yürümeyi, selda bağcan eşliğinde rakı içip hüzünlenmeyi, ağlamayı, içimdeki değersizlik hissiyle yüzleşmeyi, gerçekten gülmeyi seçtim. kevgire dönmüş bir beyini değil.

tutunacak dalım yok. uğraşım yok. işim gücüm yok. sevgiye muhtacım. sevilmek ve hayatta tatmin olmak istiyorum. sosyal medyada olduğum gibi değil istediğim gibi gösteriyorum kendimi. insanlar da beğeniyor. onlar beğendikçe ben mutlu oluyorum. bağımlısıyım...

beğenilme ihtiyacı.

bu bağımlılık için bazı hastanelerde klinik bile açılmıştır.çok zararlıdır efendim.

kafa sözlük sayesinde yendim bu derdi. artık günün 15 saati kafa sözlükte geçince, yeni bağımlılığımın adı kafa sözlük bağımlılığı.

sosyal medya değil kafa sözlük bağımlısı oldum.

(bkz: kafa sözlük bağımlılığı)

çağımızın hastaliğidır.

beni kafa sözlük'ün kurtardığı bağımlılıktır. şimdi kafa sözlük bağımlılığından nasıl kurtulacağımı düşünüyorum.

her insanın inanmak istediği yalanlar vardır.
fakat sosyal medya kendi yalanlarına fazlasıyla inanan ve neticede kendi gerçekliğini oluşturan insanlar yarattı.
bu insanlar bir çeşit simülasyon içinde yaşıyorlar.
yemek fotoğrafları paylaşarak besleniyorlar.
story aşkları yaşıyorlar.
şiirlere yazık ediyorlar...

instagram twitter vs. herhangi bir sosyal medya hesabım yok (kafa sözlük canımdır) ama yine de ekranın karşısındayım be kardeşim bu nasıl iş.

elimiz ayağımız efenim.

bir süre internet ortamlarına girmeyerek ara verilmelidir.

günümüzdeki pek çok insanın içinde bulunduğu sorunsaldır. sosyal medya denilen yer her türlü yalan yanlış şeyin olduğu, insanların daha çok prim yapmak amacıyla zaman geçirdiği yerdir. yaşlılar bile telefon kullanmayı öğrendikten sonra sabah akşam sosyal medya da gezmeye başladı.

pandemi denen illet üzerine tüy dikmiştir. kapanma, kısıtlama, sokağa çıkma yasağı falan derken insanlar, özellikle gençler iyice düştü buralara.

sosyal medya platformlarında öyle karakter ve biçimsiz zihinlerle karşılaştım ki kendi insanlığımdan utandım diyebilirim .
kendi komşusuna güvenmeyenler , dünyanın en korumacı ve bilinçli insana dönmesi .
" bu ülke cinsel açlığın afrikasıdır " bu cümlenin sahibi öyle haklı ki şu an ki duruma şahit olsa önce haklı olduğu için kendine kızar ! ve sonra gençliğin nasıl bir bataklığa düştüğü içinde üzülürdü .
kendi içinde büyüttüğü şeytani fikirleri ve reel topluma hissettirmediği sadist kişiliğini çok rahat bir şekilde sosyal medya platformlarda gözler önüne serebilmenin rahatlığını yaşıyor .
özellikle " z" kuşağını birden bire cinsel obje haline getiren sosyal medyalarda mevcuttur.
kendi içindeki cahilliği etle kemiğe büründürenmi dersiniz , çıplak pozlar eşliğinde kendi karakterine çatlaklar oluşturanlar mı dersiniz ve daha niceleri...
hiç bir sosyal medya masum değildir !
tüm suç ve mesele kullanıcıların gerçek yüzlerini bizlere servis eden bu uygulamaların karanlık olması değil , kullanıcıların gerçek yüzlerine klavuz olmasıdır !

dün gece yaşanan bazı platformlardaki aksaklıklardan sonra bir kez daha ortaya çıkmış üzücü gerçektir. bunun önüne geçmek imkansız teknoloji her gün gelişiyor farklı şeyler çıkıyor. bundan belki bir 20 sene sonra instagram, whatsapp, facebook olmayacak, isim değiştirecek bunların hepsi ihtimaller dahilinde var. insanlar sanıyor ki bu platformlar hiç kapanmayacak... site kurucuları isteseler bunların hiç birine erişim vermez kapatır gider ee o zaman ne yapacaksınız? yani hiç bir şey sizin elinizde değil. zaten bu uygulamalara giriş yaptığınız an sizin bütün bilgilerinizi görebiliyorlar.

neredeyse 1 saat önce yaşadığım olay bana tekrar bilincinde olduğum bir şeyi trajikomik bir şekilde tekrar hatırlattı...

eskiz defterime bir şeyler çizmek isteyen kuzenime (8) defteri verdiğimde kendince bir şeyler çizmeye başladı. daha sonra fark ettim ki defterin kenarına da bir not yazmış. "bunu çekeyim de sosyal medyaya atayım" gibi bir şey dedim. o an sadece mutlu olduğum notun sevimliliği vardı aklımda. sonra minnak kuzenimin o minnak dudaklarından, "paylaşma, onu sana özel yazdım" tipi cümleler döküldü. afallamamla beraber tekrar mutlu oldum lakin uzun zaman sonra böyle garip bir afallama yaşamamıştım.

haklıydı. o bana, bize özeldi. millete açık şekilde -ki aktif şekilde sosyal medya bile kullanmam- bir şeyler yaşamaya alışmışız ki sanki onu paylaşmak zorundaymışım gibi bir algı oluşmuş. garip.

(bkz: normal sözlük bağımlılığı)

la fakir adam çıkıp gezemiyor, sosyalleşemiyor tabi ki elinde telefona bağımlı olacak. mezar yerleri bile paralı. oto boka bilimsel tespit aramamak lazım.