soytarılık etmeden güldürebilmek seni

her delikanlının göğsünde fırtınalar ile kavrulan dizedir.

soytarisi da olurum, iç fark etmez beaa

ekmek çalmadan doyurabilmek

şimdi iyi niyetlerimi bir bir yargılayıp asıyorum.

bu son olsun.

(bkz: feyyaz yiğit)

kolay değildir.

bu ince bir çizgidir. insanlar birini güldürmekle kendisine güldürmeyi ayırt edemiyor bazen. birini zekayla veya mizah yeteneğiyle güldürmek artı puandır ama onun yerine kendinizle dalga geçerek türlü sakarlıklar, şaklabanlıklarla kendinize güldürürseniz kişi yine size güler ama bunda size saygı duyulmaz ve bu negatif birşeydir. saygı en önemli şeydir. insanlar size saygı duymuyorsa gerisinin hiçbir önemi kalmaz.

90'larda özellikle özgün müzik tarzı eserlerde şarkıların arasına sıkıştırılmış şiirlerin en güzel örneklerindendir. yusuf hayaloğlu mısralarıdır ve şarkıda kullanılmayan son dizeler de şöyledir.

gözyaşım utangaç boynunun inciden kolyesi olsun.
her damla, vefasız teninde bir veda busesi olsun.
isterim sen de ben gibi yan ömrüne, hep ağla.
hep ağla...
bu benden son dua,
bu benden ayrılık hediyesi olsun.

başlık yılmaz erdoğan şiiri gibi mesela şu şekil devam ettirilebilir;

cağaloğlu'ndan doğu bank a uzanan o ciddi gri kaldırım taşları üzerinde sek sek oynayarak örneğin. veya gözlerinin kahverengisinde nadasa bırakılan yalnızlığımı çekip almak oradan. çatlak bir kurulukta doldurmak yanağındaki gamzeyi.

adamın kaygısıdır bu. kadının değil. soytarılık da değil. sen beni güldürebilmek için bunu göze aldıysan; saygıdeğersindir.