sözlüğün yeni ismine bir şeyler demek isteyip diyememek

normal kafalarımızı, keyfimizi bozmamak için şu ana kadar yaptığım idi. ama benim düşünceme göre çok cringe bir isim. bu bir strateji. insanlar "normal sözlük" ismini duyup kendisi de normal olduğunu düşünür de katılır diye seçilmiş. bu belli ama sözlük kültürünü bilen bir kişi asla normal olmak istemez. kaldı ki insanlar da normlardan, tabulardan, rutinlerden bıkmışlar. psikologların terapi verdikleri kişilerden en çok duyduğu şey budur büyük ihtimal. bu açıdan, sözlük kültürü olmayanların gözünden bakınca da çekici bir motto değil açıkcası "normal". sözlükte birkaç aydır yazıyor olmasaydım daha fazla söylenirdim ama sözlüğün kalbinin temizliğini bana gösterdiğinden bu birkaç ay, susacağım yine.

kafalar ne zaman normal oldu, haberim olmadı ya hu.

belli ki sözlüğün isim meselesi öncelikle yoldaşı ardından modları oldukça kaygılandırıp yıpratmış.
bu konuda başlık açıldı, fikrimizi yazdık, karşı açıklama geldi, birbirimizi anladık. buraya kadar sorun yok. bir şeyler demek isteyip de diyememek tam da bu süreç içerisindeki abartılı yancı tepkilerden ve de yoldaşın "biz sizden çok biliyoruz, çok düşündük, kaşıyıp durmayın, ortalığı karıştırmayın, isim bu" alt mesajından kaynaklanıyor. o yüzden daha da diyecek bir şey yok. işlerine gelince aileyiz, yazarların emekleri, aferim girdiğiniz tanımlara; işlerine gelmeyince biz buna karar verdik, işte kapı işte sapı. her ne ise. bizim durumumuz da işimize gelirse yazmaya, emek vermeye devam ederiz işimize gelmezse yazdığımız sürenin bir kaç katını da tanımlarımızı silip gitmek için harcarız. winter is coming, üslup is sertleşing.

başta hissettiğimdir. deyin arkadaşlar deyin. ne olacak bir daha mı değişecek sanki? öyle böyle alışacağız bu isme içinizde bir şey kalmasın. ayrıca harika bir şarkı dinliyorum bu aralar ona da bakın. buradan