1.
kusura bakmayın ama leş gibi film. izlerken sinir krizi geçirdim. evet beğenenler olabilir ama ben hiç sevmedim. saç baş yolasım geldi. benim bu kuzeylilerin rahatlığına karşı bir alerjim var. neyse.
2022 danimarka ve hollanda yapımı film. 1 saat 37 dakika. 8 tane ödül almış. (film kötü değil ama bana asla hitap etmiyor.)
film bir yaz tatiline giden ailenin orada kendilerine benzer bir aile ile tanışıp keyifli zaman geçirmeleriyle başlıyor. bu aile tatilde sizi bizim ülkeye davet edelim, bir haftasonu misafirimiz olun diyorlar. herkes evine döndükten bir süre sonra aileyi davet ediyorlar. iki ailenin de birer çocuğu var. ama davet eden ve gözlerden uzak bir yerde yaşayan ailenin dilsiz bir çocukları var. normalde sizi davet eden, hiç tanımadığınız bir ailenin evine kalmaya gider misiniz? ben gitmem. üstelik çocuğumla. üstelik kentten uzak ıssız bir yere. işte o aileyi ilk bu kısımda ıslak odunlarla dövesim geldi. neyse. aile gidiyor. zaman geçtikçe evlerine gittikleri ailenin rahatsız edici davranışlarına şahit oluyorlar. bön bön bakıyorlar. kalk gitsene kardeş! neyse gitmeye de çalışıyorlar zaten ama saçma bir sebeple geri dönüp manipüle edilip kalmaya devam ediyorlar. yine dayak zamanı! saçlarımı yolacağım. az müge anlı izleseler böyle olmazdı. bu kadar mal bir ailenin başına elbet bir şeyler gelecekti. onu da izleyin.
filmin en rahatsız olduğum kısmı ailenin son anda bize bunları neden yapıyorsunuz? sorusuna karşılık çünkü siz izin verdiniz cevabı oldu. e be senarist, yönetmen, bu filmi çeken insancıklar. şimdi bir insan onu kıyma yapmama izin verdi diye ben onu kıyma yapacak değilim dimi? bir amacım, bir motivasyonum olması lazım. dini bir sebeple mi yapıyorum yaptıklarımı, gizli bir tarikat üyesi miyim, sadece hoşuma gittiği için ve sapıklıktan mı yapıyorum, bir travmam mı var geçmişe dair, nedir yani, bana bir sebep versene!
neyse. sinir krizleri geçirdiğim, zamanımı hiç eden bir filmdi. beğenenlere saygım sonsuz. ama benden uzak olsunlar.
2022 danimarka ve hollanda yapımı film. 1 saat 37 dakika. 8 tane ödül almış. (film kötü değil ama bana asla hitap etmiyor.)
film bir yaz tatiline giden ailenin orada kendilerine benzer bir aile ile tanışıp keyifli zaman geçirmeleriyle başlıyor. bu aile tatilde sizi bizim ülkeye davet edelim, bir haftasonu misafirimiz olun diyorlar. herkes evine döndükten bir süre sonra aileyi davet ediyorlar. iki ailenin de birer çocuğu var. ama davet eden ve gözlerden uzak bir yerde yaşayan ailenin dilsiz bir çocukları var. normalde sizi davet eden, hiç tanımadığınız bir ailenin evine kalmaya gider misiniz? ben gitmem. üstelik çocuğumla. üstelik kentten uzak ıssız bir yere. işte o aileyi ilk bu kısımda ıslak odunlarla dövesim geldi. neyse. aile gidiyor. zaman geçtikçe evlerine gittikleri ailenin rahatsız edici davranışlarına şahit oluyorlar. bön bön bakıyorlar. kalk gitsene kardeş! neyse gitmeye de çalışıyorlar zaten ama saçma bir sebeple geri dönüp manipüle edilip kalmaya devam ediyorlar. yine dayak zamanı! saçlarımı yolacağım. az müge anlı izleseler böyle olmazdı. bu kadar mal bir ailenin başına elbet bir şeyler gelecekti. onu da izleyin.
filmin en rahatsız olduğum kısmı ailenin son anda bize bunları neden yapıyorsunuz? sorusuna karşılık çünkü siz izin verdiniz cevabı oldu. e be senarist, yönetmen, bu filmi çeken insancıklar. şimdi bir insan onu kıyma yapmama izin verdi diye ben onu kıyma yapacak değilim dimi? bir amacım, bir motivasyonum olması lazım. dini bir sebeple mi yapıyorum yaptıklarımı, gizli bir tarikat üyesi miyim, sadece hoşuma gittiği için ve sapıklıktan mı yapıyorum, bir travmam mı var geçmişe dair, nedir yani, bana bir sebep versene!
neyse. sinir krizleri geçirdiğim, zamanımı hiç eden bir filmdi. beğenenlere saygım sonsuz. ama benden uzak olsunlar.
devamını gör...