emine pir zola yazar profili

çok mutluyum, çok mutluyum. geçen ay sadece 1 adet kitap okumuşken bu ay günde 1 kitap okuyorum. * heeep harry sayesinde. allah tuttuğunu altın etsin küçük harry. allah ne muradın varsa versin. bir de her fırsatta harry konusunu açıp benim canımı çektiren o insan evladı, neyse.


ilk kitaba göre döktüğümüz gözyaşı miktarı baya azaldı. ama yine de sümüklü burnumuz akmaya devam etti. yine o vicdansız, kitapsız akrabalarının kötü muameleleri, ron sayesinde yaşadığı o aile sıcaklığı. (ay yürek dayanmaz) adeta bir fabrikatörün oğlunun bir yoksulun evine girmesi ve asıl zenginin onlar olduğunu anlaması gibi bir sahneydi. (harry'nin de altınlar maşallah göz kamaştırıyor) bir de garibim utanıyor zenginliğinden. keşke diyor, keşke tüm paramı dostlarım için harcasam. (ama harry gurur nedir biliyor, yapmaz öyle bir şey) ne kadar kocaman bir yüreği var görüyor musunuz? *


kim-olduğunu-bilirsin-sen ile gelişen olaylar aşırı heyecanlıydı. evet hepsini biliyordum ama yine de kör olma pahasına okumayı bırakamadım.

ve ve ve ennn sevdiğim karakter geldi. benim canım. benim güzel ev cinim. minik dobby. * yüreği kocaman. çorabı alınca ben yine biraz duygulanmış olabilirim. harry'i korumaya çalışma yöntemlerini ise hiç sorgulamıyorum. o da öyle biri. kendine has bir tarzı var.

kitabı okuduğumda sözlük yoktu. şimdi 6 yıl sonra tekrar okumuşken bir tanım yazayım dedim. dikkat! bu tanım salya, sümük, gözyaşı ve hıçkırık içerir. çünkü harry (zavallı yavrucak) ve yaşadıkları insanı perişan ediyor. hiç okumayanlar elbette vardır. o yüzden neler yaşadığını detaylıca anlatamam. ama şu kadarını söyleyeyim ki trajedi seviyesi adile naşit ve münir özkul aynı filmde oynuyormuş da siz de o meşhur müzik girdiği anda hüngür hüngür ağlamaya başlamışsınız gibi.

harry farklı olduğu için ailesi (ne kadar aile denirse) tarafından sevilmeyen, örselenen, bir odası bile olmayan gariban bir çocuk. adeta bir sezercik. * sevilmiyor, onu düşünen yoook, yüreğimizi parçalıyor, doğum gününü bile kimse takmıyor. bir gün ona bir mektup geliyor. bir zarf. değişik bir şey. heyecanlanıyor. ona kim niye bir zarf göndersin ki? (küçük sezercik harry yine yürekleri dağladı, o kadar umudu yok bir kimsesinin olduğuna dair) kendisine gelen zarfı bile açmasına engel olan sözde ailesini ise,... neyse. dambıldora havale ediyorum, küfür yok. muhteşem bir macera. çok fazla duygu, çok fazla farkındalık, harika harika. her şeyi anlatmak istiyorum ama yeter.

yazarı da bu kadar akıcı bir kitap yazdığı için tebrik ediyorum. işim gücüm olmasa bir günde okurdum.


bir temenni: keşke kitapta yedikleri her yemeği ve her atıştırmalığı gerçekten yiyebilseydik. sihir yapmaktan çok bunu isterdim. ah o sofralar, her okuduğumda midem guruldadı. pü.

inanıyorum. bir gün pdf bulacağım ve okuyacağım. sana kafayı taktım.

galeride temizlik yaparken denk geldim. çok kaliteli. çok ince bir iş. canım kendim.

yarın geliyormuş. yurda erzak götürecek. anasının yaptığı şeyleri yemediği için abla şunu yapalım, abla o kekten de yapar mısın, abla... yaparım ablasının gülü.

bir tane de erkek kardeşim var. zor. düşman götüne.

kankalarımla biz.

annecim sana sarılabilir miyim, annecim bak (mekik çekiyor), annecim bak terledim, annecim bak sana kalp çizdim, annecim uykum geldi, annecim başıma bir şeyler olmuş gibi, annecim bana yemek yapabilir misin, annecim annecim annecim. 8 satır üç rakamını yazmamak için bulunan bahaneler. öğretmen olsam üçüncü gün akıl hastanesine yatardım herhalde.

bu masaya da çıkarıp vuracağız.

sarmayı ocakta unuttum. sağ omzum ahirette benden hesap soracak. mal karı.

aynaya bakarken kendime iltifat etmiştim. ağlayınca gözlerim çok güzel bir yeşil oluyor. maşallah kız sana. yerim.

isterseniz bir daha hiç elektrik vermeyin artık. yetti. bıktım.

bundan sonra

bedava mezar yeri.

mutlulukla harcayamıyorsanız bok gibi paradır.

eldiven ile yaprak sarma olayı. sanmayın ki hijyenden. yo, yo. ojelerim soyulmasın diye. yoksa yiyenler ojeli sarma falan yer diye endişe ettiğimden değil.

evet, ojeleri çıkarıp öyle de sarabilirdim ama onları seviyorum. tekrar sürmekle de uğraşamam.

emine, pir ve zola'ya bayılıyorum.

eliminen dayı eliminen

niye kimse gazoz dememiş. keşke aklıma gelmeseydi. pü.

güneş var. berbat bir hava. nerede benim kara bulutlarım, nerede yağmur, nerede gök gürültüsü, nerede fırtına?

oysa erkek cinsi dünyanın en güvenilir canlısıdır. ne kadar masum bir varlık. aman da aman. *

keşke bunu erkeklere kakalasaydık. her giydiklerinde bir hafta yataktan kalkamazlardı. stiletto giymeyen erkek midir ulan diye bunları gazlardık ve minnoş egoları yüzünden en çok stilettoyu ben giyeceğim yarışı yapıp gözümüzün önünden çekilirlerdi. işte pir zola ütopyası. hemen kitap yazmaya gidiyorum.