1.
uzay zaman dokusunun atom altı ölçeklerde nasıl davrandığını anlamak için döngüsel kuantum kütle çekim teorisi çerçevesinde geliştirilmiş bir yorum.
genel görelilik teorisi kapsamında, uzayın dokusu sürekli bir yapı olarak ele alınır. kuantum mekaniğinde durum farklıdır. bu teoriye göre uzayın dokusu kesik kesiktir. spin köpüğü bu yapının spin ağı adlı yapılara benzediğini ileri sürer. köpük benzetmesi, gazlı bir içecekte sürekli olarak oluşup kaybolan köpüklerden ilham almıştır.
elbetteki bu teorik yaklaşımın altında yine kütle çekimiyle kuantumu birleştirme ihtiyacımız yatıyor.
bu tür yapılar eğer gerçekse, tekillik dediğimiz ve açıklanmaya muhtaç fiziksel bölgelere de bir açıklık getirilebilir. nasıl? şöyle; eğer uzay zamanın dokusu, spin köpüğünün öne sürdüğü gibi kesikli ve ayrıksa, bu durum maddenin sonsuz küçük noktalara sıkışmasını engeller. bir başka deyişle, kütle çekim kuvvetinin sonsuz olmasına izin vermez. bu durumda kara deliğe düşen madde, tekillik denen bir noktaya ulaşamadan sıçrama yapar ve başka bir bölgeye geçebilir.
yukarıdaki durum büyük patlama teorisindeki olası tekillik için de geçerlidir. eğer madde tekilliğe ulaşamadan sıçrama yapıp geri sekiyorsa, büyük patlama dediğimiz şey daha önceki farklı bir evrenin çökmesiyle oluşmuş olabilir. bu durumda büyük patlama da sıfır hacimli bir tekillik değildir.
her ne kadar ilk bakışta kuantum köpüğü kavramına benzese de ikisi birbirinden farklı kavramlar. en başta mekanizmaları farklı diyebiliriz. kuantum köpüğü, evrenin dokusunu sanal parçacıklar ile açıklamaya çalışırken, spin köpüğü bunu açıklamak için spin ağlarını kullanır. kuantum köpüğünde evrenin dokusu pürüzsüz olmayıp sürekli dalgalanmalar gösterirken spin köpüğünde evren kesikli yapıya sahiptir.
genel görelilik teorisi kapsamında, uzayın dokusu sürekli bir yapı olarak ele alınır. kuantum mekaniğinde durum farklıdır. bu teoriye göre uzayın dokusu kesik kesiktir. spin köpüğü bu yapının spin ağı adlı yapılara benzediğini ileri sürer. köpük benzetmesi, gazlı bir içecekte sürekli olarak oluşup kaybolan köpüklerden ilham almıştır.
elbetteki bu teorik yaklaşımın altında yine kütle çekimiyle kuantumu birleştirme ihtiyacımız yatıyor.
bu tür yapılar eğer gerçekse, tekillik dediğimiz ve açıklanmaya muhtaç fiziksel bölgelere de bir açıklık getirilebilir. nasıl? şöyle; eğer uzay zamanın dokusu, spin köpüğünün öne sürdüğü gibi kesikli ve ayrıksa, bu durum maddenin sonsuz küçük noktalara sıkışmasını engeller. bir başka deyişle, kütle çekim kuvvetinin sonsuz olmasına izin vermez. bu durumda kara deliğe düşen madde, tekillik denen bir noktaya ulaşamadan sıçrama yapar ve başka bir bölgeye geçebilir.
yukarıdaki durum büyük patlama teorisindeki olası tekillik için de geçerlidir. eğer madde tekilliğe ulaşamadan sıçrama yapıp geri sekiyorsa, büyük patlama dediğimiz şey daha önceki farklı bir evrenin çökmesiyle oluşmuş olabilir. bu durumda büyük patlama da sıfır hacimli bir tekillik değildir.
her ne kadar ilk bakışta kuantum köpüğü kavramına benzese de ikisi birbirinden farklı kavramlar. en başta mekanizmaları farklı diyebiliriz. kuantum köpüğü, evrenin dokusunu sanal parçacıklar ile açıklamaya çalışırken, spin köpüğü bunu açıklamak için spin ağlarını kullanır. kuantum köpüğünde evrenin dokusu pürüzsüz olmayıp sürekli dalgalanmalar gösterirken spin köpüğünde evren kesikli yapıya sahiptir.
devamını gör...