subterranean homesick alien

suskun yaratıklar yaratılmışların altında sessizce geziniyor. uzun tünellerde saklanmış birileri. birileri tarafsızlığın sığ kıyılarında boğuluyor. tütsülenmiş ve yangın yerine dönmüş göğüsleri. evsizlik neden rahatsız etmiyor birilerini? rahat değilmiş gibiyken ötekileri. rahatsız edilmek istemiyorlar belli ki. ansızın sert bir yumruk iniverir suratlarına belki. ne derler sahi? elmayı kimler yiyor? ayvaların adresi her daim belli. narlar parçalanmayı beklemeden çürüyor ezelden beri. havayı kokluyor evsiz ucubelerden biri. ormanlardan beton yığınlarına göç edilmiş. masumiyet iki ayaklı bir dengesiz. evleri rengini yitirmiş. sessizlik paslı parmakların ucunda kazınıyor. ince ince doğranıyor şeffaf perdeler. cümleler duygulardan arınmış. kaç perdedir tekrar halindeler. ayaklarının altında dünyayı döndüremeyişine ağlıyor tuhaf uzaylı. lütfen uçan mavi otobüsler gökyüzünde bir yerden belirip onu da alıp götürsünler. inecek bir durak bulamazlarsa eğer yıldızlardan yol haritası bile yapabilirdi. evsiz, yalnız, gergin ve yabancı; dostlarından çok uzak. ne istediğinden bihaber olan şu kişilerin arasında sırları için bir ateş de sen yak.