tahammülü olmayan insan

hayat üstüne üstüne gelmiş, "burama kadar" doldum insanı olabilir. asi, fevri de olabilir. engin ve sakin bireyler bu kişilere katlanabilir anca.

ben. kimseyi cekemem ya. kendime saygim var sukur de bazı seylere tahammulum yok. mesela cok konusana tahammulum yok. surekli dert anlatana. ve tersi surekli hayatindaki maliyla, iliskisiyle vs boburlenene. mal insana. veletlere. gayet de haklıyım.

tahammülsüzlüğüme tahammül edemediğim için bir tanesi de ben olabilirim.

tahammül kelimesine bile tahammül edemiyorum, sinir bozucu bir kelime.
her şeye sinir olasım ve hiçbir şeye tahammül edemeyeyim var son zamanlarda.
son zamanlar dediğim yaklaşık dört yıldır falan.

bu tahammülsüzlüğe bağışıklık kazandığımı düşünmüştüm ama bazen daha da sinir bozucu bir hâle geliyor.

ben gayet yumuş yumuş biriydim ama ne ara böyle oldu ben de bilmiyorum.

tükenmiştir. kendimden yola çıkarak yorumladım. bütün hafta kafa patlattım akşamları eve baş ağrısıyla döndüm. bugün evdeyim yatayım dinleneyim derken deprem olunca huzursuz oldum kalktım biraz oyalanacak bir şeyler yapayım dedim. özellikle ev işi gibi işler yaparken susmayan bir iç sese sahibim maalesef. kendimi dinlememek için podcast açtım. bi iki dinledim. daha belki 10 15 dk olmuşken ya sen ne anlatıyosun acaba diye bi hışım kapattım. tahammülsüzlüğü bünyeden atmanın çeşitli yolları var tabii. yok demiyorum da bulmak lazım. aramaya da tahammülüm kalmamış.