tahammülünüzün kalmadığı şeyler

evet bir çoğumuzun bir cok şeye tahammülü kalmadı .yasam şartları bir yandan ulkenin gidişatı ayri yandan .. yalakalara,sonradan görmelere ,adaletsizliğe ve sözlükte 3 ,5 kişiye ve ust komşulara ; )))

*başlıktaki yazım yanlışı düzeltilebilir mi? kelime 4 noktayla sınırlıymış gibi diğerlerine basmamış sanki. (:
güzel ve doğru olmayan her şeyi içeren insanlara ve olaylara.
insan olmak için değil bozulmak için yaşıyor gibiler. yaşayışlarında doğru düzgün insan dışında her şey olmuşlardan nefret ediyorum mesela. insan görmeye de dayanamıyorum artık.
depremden sonra kalabalık arttı, çekirdek aileden çok aylardır geniş aile şeklinde devam ediyoruz. ve o kadar saçma sapan hareket ve sözler var ki anneme "ben tarlaya gidiyorum." deyince "her gün gidiyorsun zaten bugün gitme." diyor bazen ve sinirleniyorum "zevkten değil buradakileri görmemek için gidiyorum. çekirdek aileni çitleyip atmamak için kendimi zor tutuyorum. o yüzden bana hiç gitme deme. evimde gram huzur ve rahatlığım yok. onların sorunlarını bu kadar rahat konuşmasından ve 7/24 eve taşımasından haz etmiyorum. tartışma sesleriyle bir gün uyanırken elimde kalma ihtimalleri gün geçtikçe artıyor anladın? o yüzden beni tutmak için değil yollamak için çabala. doldum ve dayanmakta zorlanıyorum." demiştim. tabi bunların hepsini bir anda demedim. birkaç kere engellemek istediğinde.
kitabımı, kulaklığımı, çizim/yazı defterimi, boyalarımı vs. alıp gidiyorum tabi peşime takılan tırsak (kedim)'ta var. bir de beni onlar alıştırdı. bitki ekmiştik. her gün sulanması lazım. evde buna en müsait olan da ben olduğum için her gün gidiyordum ne var yani bunu dezavantajdan avantaja çevirmişsem? bitkileri suluyorum. yeni yapılan odadan sandalye ve masa çıkarıp oturuyorum. minik tüp ve az çok mutfak eşyası da var. kahve yapıyorum vs. yani keyfime diyecek yok. ben, kahve, müzik ve tırsak oluyoruz genelde. onunla oyunlar oynayıp seviyorum tüylerini.
günün bu 2-4 saati meditasyon gibi. ki eve bile gelesim yok. babama "odayı yaptık ama sineklikler kaldı ve de birkaç çekyat koyacaktın hani? odanın işlerini hızlandıralım ben orada yatıp kalkmak istiyorum. kapının anahtarını da çoğaltacağız." deyince annem "biraz ıssız yerde tek başına ne yapacaksın, bir ses duysan aklın çıkacak?" demişti. "ya sen bırak ne yapacağımı. sineklik, korkuluk ayarlansın ve perdeler. ses olayına girersekte çifti alırım olur biter. en azından tek kurşunu verirsiniz?" deyince annem evhamlanarak "bey, bu kızın korku filmlerindekiler gibi. ses duyunca kaçmaz ona gider. korka korka gider allah'ın gereksiz meraklısı." deyip babama karşı beni gömerken "ıhmm hani buradayım ben, ayıp değil mi? tek kalmak sıkıntı yaratıyorsa tek kalmanın sıkıntı olmayacağı bir hâle getirmeye bakın o zaman. başka kaçacak yerim yok bunlardan. bazen size bile zor tahammül ederken onlara hiç yani. sınırım baya aşıldı dayanamıyorum. -babama dönüp - baba sen beni daha çok anlıyorsun, karına bir şey söyle." deyip ona yavru köpek bakışlarımı atıyordum. ve "abilerinle kalabilirsin ama tek hayır. her şey çıkabilir ve wc oda dışında bunu unutuyorsun." demişti ve ben "hiiiiiii tamam ben bence de tek kalmayayım. gündüz vakti geçerken yavru kertenkeleyi göremeyip kuyruğuna basmışım. ertesi gün gördüm ağlamaklı oldum. gece ışık açmakta daha riskli hayvanlar açısından. baba wc'yi biraz lüks hâle mi getirsen? yenisini yapalım boşluksuz olsun. orada deliğe bile bir gözümü kapatıp bakıyorum hep. aşağıdan yüzüme doğru kertenkele ya da yılan bakıyor mu, bakmıyor mu kontrol ediyorum. uykuluyken oraya gitmek sıkıntılı, düşün bir de sıkışıp gitmişsin ve onlardan biri sana bakıyor ve üstüne doğru gelmeye başlıyor? o sırada sanırım ben altıma yaptım? çünkü sıkışmışken rahat koşulamaz, malum salmak gerekiyor. ayy, ya katısına sıkışmışsak bir de?" deyip sinirden gülmeye başladım annemler şaşkınlık ve ürpertiyle bana bakarken, bize kulak misafiri olmuş ama korkulu bir ifadeyle bana dönmüş ablam "senin beyninin çalışma şekline katı(!) yapsınlar asra, yemin ediyorum çok değişiksin. bazen nefret ediyorum senden." demişti bıkmış ifadeyle. çünkü o böceklerden bile çok korkuyor. o olayı yaşarsa aklı gider. "kapıya silahla gitsek koşmamaza ve salmaya gerek kalmaz. tabi sıkışmadan değil de bazıları korkudan salsa ona çözümüm en fazla bez takarak uyuması olabilir. gece ben pek gitmem zırt pırt gidenler düşünsün. :d" deyince ablam kırlent fırlatmıştı. "pisliğin tekisin." deyince "annem allah seni ne etmesin, senin yüzünden o deliğe korkum oluştu. bence wc'yi yıkıp direkt oda dibine minik bir oda şeklinde yapalım. en azından tek sorunumuz delik olur." deyince "woo anne hanım, kapmışsın bir şeyler." deyip sırıtmıştım...

olayı şaka arasında döndürüyorum ama ciddiyeti de var yani. gece biri ısırılsa aracın gelmesiydi, acile yetişmesiydi vs. çok uğraştırıcı. ve kız böcekten korkuyor dedim o kertenkele olayını kendi yaşasa sanırım wc ' de çığlık atarken bayılırdı. kuyruktan kendini yenilebiliyor olması sevindirici ama sonuçta ezmişim bu da canını yakmışım demek o yüzden üzüldüm.
ablamın vereceği tepkiyi tavandan sırtıma ya da kafama düşse verirdim ben. o yüzden ilk tavan sonra delik, sonra yanlara vs bakıyorum ben. çatı yapımında kullanılan kırmızı renkli ince metal yüzeyli kaplama var ya onunla yapılmış. bu yüzden dıştan vuruyorum da. hareketlilik sağlar. her şeyiyle garantiye alarak geçmek önemli.
düşünün ki bu şeyleri insanlara tercih ediyorum, tek başıma. korkmuyor muyum korkuyorum biraz ama kontrol edemeyeceğim kadar değil. çünkü doğup büyüdüğümüz ortam hep bu tarz. orası doğaya daha çok yaklaşmış sadece hepsi bu.

tükürüklerini yalayan iki yüzlü siyasetçiler…

tahammülünüzün yazamayan insanlar.

22 yıldır memleketin anasını belleyerek çalan çırpan, zulmeden, devleti ele geçiren islamcı bit yavrularının hâlâ 'mağdur' edebiyatı yapması.

arkadaşlık konusu.
üniversiteye geçene kadar -yani 18 yaşına gelene kadar- her şey gayet tıkırındaydı ama üniversite arkadaşlık açısından kahpe ve bayağı insanlarla dolu ve ben de bu insanlarla sınandım. arkadaşlığa olan bakış açım değişti ve bu bir bakıma iyi de olsa "dünyada gerçekten bu kadar düşüncesiz, saygısız, aptal, vs. vs. insanlar var mıydı ya?" sorusunun aklınızda sonsuz kez dönmesi pek iyi bir şey değildir. özellikle benim gibi arkadaşlığa düşkün olup aşırı önem veren birisi için yeryüzünde cehennemi yaşıyordum denilebilir.

işini zorla yapan devlet memurlarına, metroda inenlere yol vermeyen bencil insanlara, küçük çocukların küfretmesine, bir cacık bilmemesine rağmen hoca diye karşımıza konan cahil insanlara ve saygısız insanlığa tahammülüm kalmadı. kalmadı.
(yazarken bile sinirlendim yahu.)

öncelikle:


tahammülümün kalmadığı şeylere gelirsem ciddiyetsiz, duygusuz insanlar. bıktım artık bunlarla karşılaşmaktan.

üzerinizden ego kasan insanlar.

git ötede konuş ya,
kendi kendine.
senin fikirlerin benim nezdimde makul bir zemine oturmadı ya mesela,
he işte, çünkü zorunda değil.

açılan tuhaf başlıklar. ....eline sözlük alip butun kelimeleri tek tek yazacaklar..yada aklina ne gelirse bende birazdan esra erol yazip başlık açayım bari :)))

öncelikle sırf başlıkda bir harf eksik girildi diye diğer yazarların alay edercesine uyarmaları hiç hoş olmamış. arkadaşlar herkes hata yapabilir, belki unutmuştur, belki dalgınlığına gelmiştir. önyargılı davranmayalım, kişi zaten yanlış yazdığını fark edip düzelticektir.
başlığa cevap vermeye gelirsek açıkçası ben empati yoksunu, önyargılı, duygusuz, bir yerde küçük bir hata gördüğünde hemen çatışmaya giren insanlara karşı tahammülüm kalmadı.

ben o kadar yalancı, kendine saygısı olmayan, korkak, kaypak bir adamım ki katlanamayacağım tek bir şey yok yeryüzünde. her şeye katlanabilir, göz yumabilirim. az önce saydığım değerleri gerçekten benimsiyor olsaydım bu durum canımı sıkabilirdi.

akrabalarımın hayatıma burnunu sokması.

ındirim adi altında bindirimlere tahammulum kalmadı.:))

nufus artışı .eskiden toplutasımaya binebilirdik ,simdi o kadar cok toplutasima var ama yer yok.

salak insanlar. çoğu yaşlı insanın ukala tavırlarını anlamaya başlıyor insan yaşlandıkça. insanın bir salağa tahammülü kalmıyor.

z kusagi.keske süpürüp götürseler hepsini baska yere.

siyaset, iktidarına bir muhalefetine iki.
bezdim, bıktım, yoruldum, darlandım, ümidim kalmadı.

negatif insanların, etrafa neşe saçan pozitif insanları; suratsızlığıyla, karamsarlığıyla absorbe etmesi beni çileden çıkarıyor.

normal sözlük