taklit etmek

öykünmek. ne yapıyorsa aynını yapmak.

tarihte bir çok lider müritleri tarafından enteresan biçimlerde taklit edilmiş. öksürme, hapşırma, burnunu silme gibi fiziksel dışavurumlar taklit ve takdirle neticelenirmiş.

uganda sarayında kral gülünce herkes güler, kral hapşırınca herkes hapşırırmış. kral hastalanınca herkes hasta olduğunu söyler, kral saçını kestirince herkes saçını kestirirmiş.

yine monomotapa ve etiyopya’nın eski krallarında ve arap sultanlarında bu tarz taklitlere rastlanırmış. etiyopya’da kral herhangi bir yerinden sakatlanınca bütün saray mensupları aynı sakatlığa maruz kalmak zorundaymış. arap sultanları attan düşünce orada bulunan herkes aynı şekilde attan düşmek zorundaymış.

kralın sadece sözleri değil hareketleri de emir kabul edilirmiş çünkü. hapşırmak “hapşır!” demekmiş. attan düşmek “attan düş!”demekmiş.

(bkz: elias canetti)
(bkz: kitle ve iktidar)

aynısını yapmak.
tasarımın başlangıcı derler.
mesele ne kadar iyi taklit edebildiğinizdir.
taklit edebilmek için anlamak gerekir bazı şeyleri.
bazılarının doğal yeteneği.

çocuklar için en önemli öğrenme yöntemlerinden biridir diyebilirim. özellikle soyut düşünme becerisinin gelişmediği veya yeni gelişmeye başlandığı dönemlerde dış dünyanın anlamlandırılması ve bilişsel düzeyde öğrenmelerin işlenmesi açısından ebeveyn veya sosyal çevre davranışları önemli bir role sahiptir. her ne kadar basit düzeyde davranışın benzeri veya aynısının yapıldığı düşünülse de çocuk tarafından davranış örüntüsüne dayanan bir bilgi işlenmeye başlanmaktadır. bu davranış örüntüleri de yetişkinlik döneminde önemli ölçüde hayatı kolaylaştıran veya zorlaştıran şemalar halini alabilmektedir.