tam dört yıl olmuş dün

emre aydın'ın kağıt evler albümünün dördüncü şarkısıdır.

bu şarkıyı her dinlerken "ne kadar doğru tespitler yapıyor bu adam." diyorum kendi kendime. bu şarkıyı üç sene sonra tekrar dinleyeceğim, ayrılığın dördüncü yılında dinleyip kendimce bir analiz yapacağım. ne değişti hayatımda o günden bugüne kadar. küçük bir geriye bakış niteliğinde. "tam dört yıl olmuş dün." dedikten sonra yüzümde ılık bir gülümseme olacak. güzel zamanlardı diyerek dinleyip geçeceğim bu şarkıyı.

"imkansız olmuşuz
hayattayken üstelik."

ve

"ne kadar istemiştim
nelerden vazgeçmiştim
bir şey olmak için
hayatında senin"

kısımları beni alır, anılar denizinde küçük bir yolculuğa çıkarır. fotoğraflar çok acımasız. onun gözünde artık hiçbir şey olduğum insanla yan yana gülüyorum, sarılıyorum, eğleniyorum. ama gerçeğe döndüğünde farkı anlıyorsun. anılar denizi fırtınalı, rüzgar sert estiğinde kıyıya varmazsan gözyaşlarına tutuluyorsun. uykusuz geceleri geri getiriyor yorgun gözlerin. bu yüzden anıyı bırakıp anı yaşamak daha mühim. "tam dört yıl olmuş dün." diyerek ardından ılık bir gülümseme ile son fotoğrafa da bakıp o albümünü kapatabilmek gerek.

az önce farkettim
bir şeyler bıraktım o evde
cihangir' de.
fotoğraflar kayıp
adresler değişmiş.
imkansız olmuşuz.
hayattayken üstelik.

bir emre àydın klasiği.

kaç dört yıl?

"sen giderken ben ışıkları söndürdüm" şeklindeki emre aydın şarkısının devamı.

dün yıldönümü olan ve üzerinden tam 4 yıl geçen sorunlarımdan dolayı bugünle uyumlu bir emre aydın şarkısı.

bu aralar depreşen geçmişteki sorunlarımın yıldönümü olan 19 kasım'ın ertesi günü (yani 20'sinde) çok sevdiğim bir yazar arkadaşımla bu konuyu konuşurken "dün tam 4 sene oldu" diyince aniden aklıma gelen ve gerçekten de şarkıdaki gibi bir gün önce tam dört yıl olmasından dolayı günün anlam ve önemine uygun olduğunu düşünerek dinlediğim emre aydın şarkısı. bu açıdan benim için buruk da olsa bir anısı, anlamı oldu.