tarihi koklamak

sanırım anlatılmak istenen duyguyu en şaşırtıcı biçimde sagalassos'ta yaşadım. oysa efesi, didim, bergama ve pamukkale'yi de gördüm daha önce. ki çok ilgi alanımda da değildir.

eski bir kitabı keşfetmek , yıllanmış olan bir şarabı tatmak gibidir. baştan sona kadar giden döngüde kaybolmuşluk gibidir. ve bu kaybolma hissiyatı bizlere huzur verir

(bkz: fetişizm)

paslı balkon demiri kokusu almaktır ya o. yanılıyor olmayasınız.

tarihi özellikle de gitmeden yaşarcasına koklamak arzusunda olanları, assassins creed oynamayı tavsiye ediyorum, serinin her bir oyununda tarihin başka döneminde, bambaşka güzel ülkelerde her yer at koşturup, yer yer gemimiz ile seyahat edebiliyor, hatta dağlara tırmanıyor, bazen ağaçlarda gezinti bile yapabiliyorsunuz(connor kenway gibi).

bana italya sevgisini assassins creed serisi kazandırmıştır özellikle. ezio audiotore ile monteriggioni'de çok gezdim, küçük de bir yerdi, ki sanıyorum ki gerçekten de pek büyük bir yer değil. ubisoft firmasının sevdiğim yanı, tamam assasins creed oyunları hep genelde eksiklerle çıkar falan ama, oyundaki en en güzel şey var ise o da bence bizi adeta tarihte keyifli yolculuğa çıkarması, birbirinden önemli şahsiyetlerle tanıştırması, leonardo da vinci gibi. machiavelli gibi. hatta george washington gibi. aklınıza kimler geliyor ise işte. sultan süleyman'ın şehzadelik halini dahi bu oyun ile görmek çok keyifliydi.

mumkun degil. tarih somut 1 sey degildir ki, kokusu yok. evet.