tarlanın ortasında tek başına duran ağaç

bazı şehirlerde özellikle tarım ile geçimini sağlayan yerlerde çokça görülen durum. hem tarım arazisi açmak için ağaçlar keailmiş hem de bırakılan bu ağaçların gölgesinde öğlenleri dinlemek istedikleri için bu ağaçları bırakılmışlar. amatör fotografçılar içinde harika bir kare oluştururlar.

nazım hikmet ustamız şiirin babası o ağacın altına gömün beni demişti.
bir gün marksizm kazanırsa ülkemde komünistlerin ilk görevi bu olmalı.

alıçtır o.

akla nuri bilge ceylan'ın ahlat ağacını getirir.
deniz, orman, dağ ve günbatımından sonra fotoğrafçıların yeni gözdesi.

gonya'daysa ve tarla yeni el değiştirdiyse ömrü sona ermiş ağaçtır.
"ağaca guşlar geliyyy, guşlar buydayları yiyiyyy"

iç anadolu itemidir o.

aynı zamanda bir çok filme dekor olmuş ağaç olur kendileri. film türü hiç fark etmez üstelik.
neşeli, hüzünlü yada korku gibi, drama yada biyografi gibi, macera gibi bir çok konulu yada konusuz(konusuz opsiyonel) filmde görürüz kendisini.
ununu elemiş, eleğini de asmış çoktan.

o palyaço benim demiş

bireyselliğin önemini kavramış bilge ağaçtır.

çocukluk yıllarındaki arkadaşım.

çok küçüğüm ama, zor bela hatırlıyorum, bana o zamanlar kocaman bir dünya gibi gelen oysa daha sonra baktığımda çoğu pencereden daha ufak olan bir pencerenin içinde oturur ovaya bakardım, ovanın da tam ortasında bu vardı, kocamaaan bir fıstık çamı.
hayaller kurardım, "şimdi pencereden atlasam, koşa koşa ağaca gitsem, ta tepesine çıksam, oradan buraya baksam, anneannem beni görse, el sallasam" diye.
çocuk aklı işte ya, bazen de onu alıp evin bahçesine taşımayı düşünürdüm, ta o zamanlarda da tuhaftım, doğrudur.

sonra yıllar geçti anneanne öldü, pencereler harabe oldu ve ağaca yıldırım düştü, yok oldu gitti.
sadece pamuk şeker gibi rengarenk filtreli bir fotoğrafı kalmış köyün internet sitesinde, onu buldum.



yazmışım yıllar, yollar önce, bi şarkıya sarıp.

#531002

"yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür, ve bir orman gibi kardeşçesine" dedirten cinsten..

aman konumunu söylemeyin, sinema sektöründe ne kadar dangalak varsa şimdi kalkıp oraya gider.

dile gelseydi anadolu, "o benim işte" derdi..
"beşikler vermişim nuh'a..
salıncaklar hamaklar.."

ekin tarlalarında vardır o ağaç. dibinde gölgelenmek, dinlenmek ve yemek yemek için.

çok eski bir gelenektir. işçiler ve çift süren öküzler o ağacın gölgesinde mola verir yemek yapar yerlerdi. o ağaçlar genelde ceviz veya çınar olur.