tartışmalarda anneye küfretmek

karaktersizligin en net gostergesidir.
bu yuzden askerde birini dovmus 7 gun disko denen yere gitmistim ve gardiyanla cok iyi anlastigim icin kavga ettigim cocugun ismini falan vermistim, ben ciktim benden sonra o 7 gun girmisti, donuste ise "bir bilen agzima ..... " demisti

tartisma esnasinda anneye kufur eden bence annesini net piyasa yapabilecek kisidir.

akşam babaya taşınır bu konu, o gece o evde çok sağlam bir dayakla karşılığını bulur.

çocuğu karşına alıp, bu yaptığın aile yapımıza ve dilimize hiç yakışmıyorlarla olacak iş değil.

şiddet evrensel bir ikna yöntemidir.

ergen oğlumu "biriyle tartışmaya girmeden önce ne konuşacağını dikkatlice düşün ve sözlerini öyle bir seç ki karşındakini bana küfür edecek duruma getirme." diyerek uyarmama neden olan durumdur.

sadece tartışmalarda etseler yine iyi. yeni nesilde bildiğin ünlem gibi kullanılıyor şu an bu küfürler cümle sonunda.

hayır yani bende istanbul beyefendisi falan değilim ama askerdeki onbirli muhabbetler sivil hayata askere gitmemiş gençlere sirayet etmiş.

aynı anneden olan iki kardeşin tartışması ise trajikomik olaydır. seyretmesi de ayrı trajikomik. hangi kardeşin tarafını tutmak gerektiği başka bir muamma. anneye küfretmeyin kardeşim. ne diyor şair:"bir kadın görüyorum en az annem kadar güzel,en az annem kadar mübarek." anne yücedir. anne kutsaldır. hayata bu kadının kollarında gözünü açıyorsun. kadına şiddette başka bir akıl almaz konu. belki de hayata açtılan gözlerin başka bir kadının kollarında kapanacak?; kadınlar kutsaldır. kadınlar mübarektir. son olarak sözlerime neşat ertaş'tan;"kadınlar insandır. biz insanoğlu." sözüyle bitirmek istiyorum.

sinirlenince istemsiz olarak yapılan eylemdir.