tatsızlık çıkmasın diye her şeyi içine atmak

ileride herhalde kanser vs gibi hastalıklar olarak veya dönem dönem sinir patlamaları olarak çıkacak harekettir.
boşuna içine atma yara yapar dememişler.

bazen yapmak gerekir ama alışkanlık haline gelirse ezikleştirir.

böyle bir eşiniz varsa her dakika yaptığınız eylemdir.*

bunu yapacağım kişiyi inanılmaz derecede sevmem lazım. asla içime atmam, niye bir mesele varsa bunu bir tek ben dert edeyim kendime?

tatsızlık çıkmasın diye illa bir şeylerin atılması gerektiğini düşündüğümüz durumlarda, o şeyin atılacağı yer olarak neden ilk seçenek içimizmiş gibi yaklaşmayı seçeriz.
asıl konu bu bence..

çeşitli fiziksel ve ruhsal hastalıklara davet çıkarmak demektir. sınır çizmeyi öğrenmek, kendimize yapabileceğimiz en büyük iyiliklerden biri... bu işe nereden nasıl başlanır derseniz muhteşem bir video serisi keşfettim, izleyin, izlemekle kalmayıp uygulayın, şifa olsun efendim. sınırlar eğitimi buradan tık tık

içimize ata ata bizim tadımız kalmadı zaten. ruh hastası olduk. yıkımda emeği geçenlere teşekkürler.

sonradan en büyük tatsizliği çıkaracak eylemdir.

tatsızlık çıkmasın diye düşüncelerimizi içimize atıyoruz çoğu zaman. duygularımı zincirliyoruz kimseye bir şey belli etmemek için. ilk zamanlar bir şey olmuyoe tabi. fakat uzun süre sonra sanki yıllarca hapishanede yatmış bir insanın bozulmuş psikolojisi gibi çıkıyor karşımıza o zincirlediğimiz duygu ve düşünceler. bizim tadımız kaçıyor sonra. sırf diğer insamlar mutlu oşsun huzurlu olsun diye kendimizden ödün veriyoruz. ilerde yaşayıp yaşlanıp geçmişimize baktığımızda hüzünden baika bir şey göremeyeceğiz. ruhumuzda paslanmış zincirlerle sarıılı boynu bükük yıpranmış milyon tane duygu ve düşünce barınmış olacak.