tebliğcilerin pavyona gitmesi

bundan sonra mekan ararsak bunlara sorcaz adamlar iyice öğrendi.

ah bi bana denk gelseler... benim tebliğleri dinleseler. bakalım 2 dk durabilirler mi...

lan bunlar tebliğ ayağına konsomatriste çağırırlar.

abilerime donatın masayı. *

şaka bir yana uygulama olarak insancıl.
fakat ideoloji olarak çağdışılar. aklı selim insanlara gelirlerse dinimizden olacağız, diye kaçarlar efenim.

(bkz: tebliğ ayağı g*t ayağı)
irşad barlara mekanlara yapılır mıydı?

tebliğ olduğundan emin miyiz? gayet rahat rahat oturup etrafa bakınıyorlar.

konsları tebliğe çağırsınlar masaya. yakışır sarıklılarıma. sarıklısın diye mutlusun sanıyorlar, adamların da kafa dağıtmaya ihtiyacı var.

hani tüm gün magazin programı izleyip söylenen tipler vardır. e izleme dersin ben ibret için izliyorum der. bunlarda ona döndü. herif en önden masa tutmuş sarı tutku izliyor sorsan nutuk atmaya gitmiştir. he canım he.
alkollü mekanlarda kavga çıkması zaten normalde yüksek ihtimal. bir de böyle tahrik edilince birinin kafasında şişe kırması çok daha olası. ama tutup dövsen bunlar ordan mağdur edebiyatı çıkarır.

bize de bekleriz.
(bkz: sözlük radyosu angara bebeleri gecesi)

pavyoncular o masaya alın bunlara edin tebliğ ayağına, 3-4 karı bir 100'lük rakı üste 1'er cila birası ikram olarak da alevli meyve tabağı gönderip 20 bin tl de hesap yazıp yollamışlardır aq

ve sonucunda sahnede karşılıklı oynayarak kendilerine eğlence tebliğ edilmesi. onları orda nasıl kendi halinde bıraktılar acaba ??

tebliğ görevini söz ile yapmaya çalışanların etkisi olmayan ve hatta muhatablarının kısm-ı âzamında öfke doğuran eylemidir. eskiden de bu tür tebliğleri, ''emr-i bi'l mağruf nehy-i ani'l münker'', yâni iyiliği emretmek, kötülükten de nehyetmek sorumluluğu olan müslümanlık şuuruyla hareket etmek isteyenler, yapmaya gayret ederlerdi. gidip bir esnafın dükkânına konuk olur ve doğru ve hak bildikleri her ne anlatacaklarsa söyler giderlerdi. o vakitlerde, nasihat ve telkinlerin muhatâbı durumundaki insanlar, kendilerini onların karşısında eksik ve günahkâr görürler, anlattıklarına en azından saygıdan dikkat kesilir, dinlerler, hoşamedîlerle karşıladıkları günahsız, melek-misâl gördükleri bu adamları hürmetle uğurlarlardı. bu insanların söyledikleri, her ne kadar dinleyenlerde hemen sâlih amele dönüşmese de en azından şöyle bir muhâsebe, murâkâbe fikrini işletir, düşündürürdü.

genelleme yapmak, insanı her zaman yanlış ve haksız sonuçlara götürür. bu yüzden, hâlis niyetli insanların, ''ameller niyetlere göredir.'' düsturunu dikkate almak suretiyle allah rızâsını gözeterek, allah'ın mesajını eğip bükmeden, eksiltmeden ve arttırmadan anlatmalarını eleştirip mânevî bir vebâl almak istemiyorum. şüphesiz ki, tebliğ görevi önemli ve ciddi bir iştir. tebliğcilerin insanlara ağızlarını açmadan önce, tebliğe esas konuları kendi benlikleri üzerinde yaşamaları gereklidir. aksi halde; ''ey iman edenler! neden yapmayacağınız şeyleri söylüyorsunuz?'' âyeti gereğince bu durumda günaha da kapı aralanabilir.

pekiyi şimdi neden eskiden olduğu gibi tebliğ yapmak isteyenler, genellikle saygıyla karşılanmıyor ve toplumda ciddi bir olumsuz tepkiye neden oluyorlar? bu sorunun üzerinde düşünmeye değer diye düşünüyorum. günümüzde, hem kur'an kursu öğrencilerine tecavüz gibi dudak uçuklatan ağır ihlâlleri görmezden gelmek, inşaat ekonomisini destekler mâhiyette faiz ile banka kredisi kullanmayı tecviz eder bir tavrın sahibi olmak hem de insanlara din ve ahlâk dersi verme işgüzarlığına soyunmak ve kendilerini doğru bir din ve ahlâk anlayışı içinde görmek, haklı olarak insanların tepkisine neden oluyor. kur korumalı döviz mevduatına para yatırmak, açıkça faiz ile paranın nemâlandırılması olduğu halde, bunu devletin bir hibesi olarak yorumlayan insanların, ''allah'a ve rasulüne harb ilân etmek'' le eşdeğer olduğu vurgulanan faiz kazancı hakkında hiç sıkıntısını yaşamadan ve çok kolay fetvâlar verebilmeleri, samimi müslümanların dikkatinden kaçmıyor. insanların nezdinde, ''faiz haramdır, fuhuş haramdır, alkol haramdır, hırsızlık haramdır'' gibi anlatımlar ne kadar edebiyatın terâzisinde tartılmış olsalar, ne kadar allanıp pullansalar da artık bir noktadan sonra klişelere dönüşüyor. insanlar, allah'ın yasaklarına uyan ama dilsiz olan bir insanın örnekliğini, lâfazanlığa tercih ediyor. lâf ile peynir gemisi yürütüp, sakal, sarık, cübbe ile ''en iyi müslüman benim!'' cakasını satan şovmenlik tavırlarını hele hiç ciddiye almıyor. dindarlığı, kindarlık ile yorumlayan siyasetin ayrıştırıcı dilini eleştirmeyerek, bunu destekleyen bir anlayışın sâlikleri, zamanımızda kalplere nüfûz eden bir tebliğden çok uzaklaşmış görünüyor.

tebliğciler, allah'ın rızâsını gözetiyorlarsa, her şeyi bırakıp topyekûn kendilerine esaslı bir tebliğ yapmalılar, bir zulme şâhit olduklarında, zâlimin kim olduğuna bakmaksızın hakkı haykırmalılar, bir haksızlığa şâhit olduklarında ise haklıyı kayırmalılar, bu uğurda gerekirse eziyet ve sıkıntı çekmeyi göze almalılar ki sonra insanlara derdini çektikleri bir kelimeyi bile anlatmaları hâlinde, allah'ın nasıl te'sir halk ettiğini görebilirler. bu hâl üzere olanların esasen bir şeyler anlatmalarına da ihtiyaç yoktur, hâlleri her şeyi anlatır zaten.

o pavyonun sahibinin ağzına tüküreyim. bunlara kol gibi bir ayakbastı parası geçirmemiş.

aziz nesin'in çok güzel bir hikayesi vardır. alırsınız cenneti diye. tebliğci arkadaşlar da bekir hocaya özenmiş olsalar gerek.

biraz uzundur ama okumadan geçmeyiniz.

alırsınız cenneti

slay tebliğci bey slayy

misyonerlik sınır tanımamayı gerektirir.

bi tek atsalardı bari gitmişken. biraz gevşerlerdi. pavyon ne leş bir ortamdır ayrıca yahu.

kons tebliği: 5000 tl.