temel reis sayesinde ıspanak yemek

çok faydalı bir besin olduğu, içinde demir olduğu, bunun için de yerlerse demir gibi olacakları gibi sözlerle özendirilen ıspanağı çocuklar pek sevmezler. büyük ihtimal temel reis de bu ıspanak karşıtlığını ortadan kaldırmak için ortaya konulmuş çizgi kahraman.
ıspanak yersen, pazuların şişer
safinaz da sana hayran olur.
yersen...

hiçbir çocuğun kanmayacağı bellidir.

konumuz çocuklar ise hiç görmedim böyle bir çocuk. ama, safinazın anlamsız şekilde uzayan bacak ve kollarını aklıma getirdi bu başlık. bir de kıyma makinesi ile ördeği kovalayan obur adamı.

ıspanağın içindeki demir oranının yanlış hesaplanması(bkz: 100 gramda 3.5 gram yazacakken 35 gram yazmak) ve bu yanlışın tam 67 yıl sonra fark edilmesi sonucu ortaya çıkan olaylar zinciridir. temel reisin ıspanak yedikten sonra güçlenmesinin altında da bu yanlış bilgi yatar. gerçekler öğrenildiğinde ise artık çok geçtir, koca bir nesil ıspanağın demir deposu olduğuna inanmıştır.*

yanlış bir kanıdır. temel reis neymiş, kimmiş bana ıspanağı sevdirecek?

o otu seviyorsak temel reis, içindeki demir oranı, pazularımızı şişireceği için falan sevmiyoruz.

anamızın dokunduğu yemeği lezzetlendiren elleriyle yaptığı yemeği, zeytinyağlısı, yumurtalısı, kavurması, böreği, ekmeği, bazlaması vb. sayesinde seviyor ve yiyoruz. *

valla ıspanak benim kırmızı çizgim her türlü gömerim, bol yoğurtlu ıspanağı yedikten sonra da dilimde yarattığı kamaşmanın hazzını sürerim.

çocukken sık sık yapmış olduğum eylemdir. bir benzeri de tam looney tunes introsu girdiğinde koşup annemden havuç isteyip bugs bunny'i havuç yiyerek seyretmekti.

(bkz: aa naber cınım)

çocukken temel reis çizgi filminde temel reisin tam dayak yerken ıspanak yemesiyle aniden buldozer haline gelmesini izleyerek özendiğim ve hemen denediğim, ama bir kaç denemeden sonra yok yav bundan böle bir şey olmuyor deyip yemeyi bırakmamla sonuçlanan hadise.
ama 6 yaşında çocuğu o kadar büyük beklentiye sokarsan olacağı odur.

sevmediğim bir şeyi temel reis bile bana yediremez ki yediremedi.

küçükken muhtemelen bir arkadaşımdan kötü olduğunu duyduğum için sevmediğime inanmıştım ıspanağı. sonrasında evde yemeği olunca dedim 'ben sevmiyorum yemem asla'. bir gün annem ıspanaklı pasta yapmış ve 'hadi' dedi, 'ye bakalım sevecek misin?'. şimdi yeşil yeşil bir kek. insan görünce şaşırıyor ki bir de çocuksun düşünsene sihirli kek gibi. neyse yedim ve dedim 'aaaa bu çok güzel, aynı diğer kekler gibi ama yeşil. nasıl yeşil?'. annem de dedi 'eeee ıspanaklı bu. bak seviyormuşsun sen ıspanağı.' işte temel reis etki etmedi annem sayesinde yemekteyim ben ıspanağı.

1 zamanlar yiyodum. temel reis diye birisi yokmus. evet.

(bkz: temel içgüdü sayesinde yatağa bağlanmaktan korkmak)