temizlik imandan geliyorsa otobüslerin ve metroların ahır gibi kokmasının nedeni

belediyelerin en büyük ayıbı bu olsa gerek.

yoh artıgg gelecek ama millette kişisel hijyen ve bakıma ayıracak para yok bence, istanbul'da alt gelir kısım o kadar büyük bir boyuta ulaştı ki acı ama gerçek böyle.

otobüslerin ahır gibi kokmasını imana bağlamak da ne bileyim sayın yazarlar, iett'ye şikayet edin çözerler.

otobüslerin imandan değil esenyurt otogarı'ndan gelmesinden dolayıdır.

onu bunu bilmem de izmir'de yaşayanlar bilir; izban büyükbaş hayvan pazarı gibi kokuyor. kelime anlamıyla diyorum. aynen kurban çadırları gibi.

#550007 doğru diyor olabilir. çoğunluk belki hafta da bir kere banyo yapıyor, gider olmasın, gaz yanmasın diye... ne alakaysa temizliği de imana bağlamışlar. insan ya temizdir, ya pistir.

ilginç bir başlık. şöyle ki başlığı açan yazar imân kelimesindeki a harfinin şapkalı olacağını biliyor. dil konusundaki hassasiyeti için kendisini kutlarım. kendisine (bkz: kafa sözlük imlâ ödülü) verilmesini talep ediyorum.

ne alaka olduğunu anlayamadığım mevzu. ah mantık öğrensek hayat daha kolay olur sanki...

recep ivedik filmindeki gibi ; insanlar on beş günde bir koltuk altlarını ve apış aralarını ıslak mendille sildiği için olabilirmi ?

(bkz: temizliğin opsiyonel olarak gelmesi)

lan oğlum o kokunun nedeni araçlarda kullanılan plastik malzeme. temizlikle alakası yok. hey allah'ım ya. konuyu araştırdım, nedeni buymuş. minibüslere, dolmuşlara aynı millet binmiyor mu?

(bkz: temizliğin imandan gelmemesi)

oraya belediyeden geliyor kardeş iman ile alakası yok

kültürel alışkanlıklar; din, coğrafya, tarih, sosyal çevre gibi birçok faktörden etkilenir malumunuz. genel konuşursak, bizim kültürel olarak banyo alışkanlığımız hâlâ belirli periyotlarla hamama gitmek temellidir. değişime açık bir toplum olmadığımızdan, diyelim ki haftada bir hamama gitmek alışkanlığını ancak haftada bir banyoya çevirebilmişizdir. zaten dikkatinizi çekerse, duş diye bir kavram genel olarak yoktur, haftada bir hamama gitmiş gibi evde uzun uzun yıkanır, keselenir insanlar. ayakta da pek yıkanılmaz, hamamda gibi oturulur.

önümüzde uzun bir yol var yani. önce uzun banyo seanslarını kısa duşlara çevireceğiz, sonra bu kısa duşları her gün almaya başlayacağız.

başa dönersek; banyo alışkanlığımız dinle bağlantılı olmaktan çok, tarihsel hamam kültürünü muhafazakar zihniyet nedeniyle güncelleyememek ile ilgili. kısa vadede de değişmez.

maalesef bu -iyi ihtimalle- haftada bir banyo yapma alışkanlığı, kokuyla birlikte insanımızın çok gergin ve asabi olması sonucunu da doğuruyor. farkında olmadıkları kir, birikmiş ter, koku kendi bünyelerinde de rahatsızlık yaratıyor ve dışa saçma asabiyet, gerilim olarak vuruluyor. su sakinleştirir, insanın elektriğini alır biliyorsunuz. bu fırsatı suya verin!

(bkz: bize gelişi bu abi)

temizliği tıbbi bağlamından koparan arabi anlayışın temizlik durumunu, sıradan bir isveçli ile sıradan bir bedeviyi kıyaslayarak anlayabilirsiniz.
zaten şikayet ettiğiniz durum, tam da bu temizlik kültüründen kaynaklanıyor.

ülkemizde kişisel temizlik konusu çok ilginç bir mesele.
kendimi de ayrıştırmıyorum, kimse kimseye bu hususta tek bir kelime edemiyor, çekiniyor. istediği kadar samimi olsun.
ter koktuğunun, yahut ne derece koktuğunun asla farkında olmayan birçok insan var. birileri toplum adına ateşten gömleği giyip kendilerine söylese çözecek sorunu. ama maalesef yok.

islami açıdan bakınca, 1400 yıl öncesinin imkanlarına rağmen oluşturulan temel temizlik kurallarıyla mukayese edince, şu çağda ter kokan birinin taşlanması lazım. gelgelelim bu konuda kadın erkek ciddi problem yaşıyoruz.

istanbul için otobüs ve metroların durumu, çoğu memlekete göre gayet iyidir, ama netice itibariyle de iyi değildir.
dinin diğer kurallarına ne kadar uyuluyorsa buna da o kadar uyuluyor.

nedense m2 böyle kokmuyor. nedense...

imandan geliyor ama henüz gelmemiş. hatta yola çıkmamış. sebep o.

bu coğrafyayının temizlik anlayışı sadece sıçtıktan sonra taharet yapmasıdır. temizlik ve hijyen zenginlik göstergesidir. kabul edelim biz fakir bir toplumuz.