the cat and the canary

son zamanlarda izlediğim en tatlı filmlerden bir tanesi. waxworks gibi şahane bir filmin yönetmen koltuğundan tanıdığımız paul leni ağabeyimizin yönetmen koltuğunda olduğu bu sessiz,gizem, gerilim, korku ve komedi içeren siyah beyaz dönem filminden biraz bahsetmek istiyorum sizlere.

ama önce konusu... hehe...
bir milyoner dedemiz var bu dedemizi tüm akrabaları dışlamış, onun deli olduğunu söyleyerek yapayalnız bırakmışlar... aslında amaçları belli, bizim akrabalar gibi miras derdinde hepsi... bir an önce ölse de parasını yesek diyerek iç geçirmişler ve sonunda dedemizin ölümü ne yazık ki gerçekleşmiş... mirasını kime bırakacağını ölmeden önce elbette ki dedemiz vasiyetinde belirtmiş ama 20 yıl sonra vasiyetim okunsun demiş...

20 yıl sonra zaman gelmiş, çatmış... vasiyet açılıyor ve evdeki tuhaf lanet de uyanmaya başlıyor diyerek konudan daha fazla bahsetmek istemiyorum.

paul leni gizemi, gerilimi, korkuyu ve komediyi nasıl kullanması gerektiğini çok iyi bilen birisi, e bi zahmet bilsin adam alman ekolünden gelme sonuçta, filmde tempo bir an bile düşmeden daha fazla yükseliyor diyebilirim, azar azar, her kısmıyla tadında ilerliyor.

oyunculuklar da beni benden almış vaziyette... her oyuncu birbirinden çok bağımsız ve çok iyi yazılmış karakterlere sahipler, sessiz film olmasına rağmen hareketleriyle her oyuncunun gerçekten farklı karaktere büründüğünü inanılmaz biçimde fark ediyoruz.

bu filmin belki de tek kötü kısmı diğer filmlerin arasında kaybolup gidecek, yeni bir şey getirmemiş, oldukça sıradan kamera açıları, sahneler ve dekorlar bulundurması diyebilirim. kendinden 10 yıl önce çıkan bir filmler çok daha iyi dekora ve sahnelere sahip biliyorsunuz, bir de filmin iyi bir restorasyona ihtiyacı var zannımca.

izlemeye değer.