the crawl

pek sevgili pofuduk kalpli brian molko'ya beddua etme sebeplerindendir bu parça. bir insan dinleyicilerine bu kadar mı düşman olur, kastın nedir senin kardeşim diye sorulması gerekir kendisine. kulağını hafifçe çekmesek de olur elbette.

resmen süründürüyor ama buna rağmen dinlemekten de geri duramıyorsun. hele ki dreadful shadows coverı yok mudur; molko'nun kendisi dinlemişse eğer bu yorumu, kahrolup eşliğinde yarım şişe rakıyı sek götürürken, ne parçaymış be diyerek kendi kendisine sövmesi kuvvetle muhtemeldir.

ölü bir bedenin zorla yazdığı bir şarkı gibidir. ölmüşsen ancak hala bir şeyler anlatmak istiyorsan da son kuvvetle yapılabilir en mantıklı şey budur. en mantıksızı bu olsa da yapılabilir tek şey budur.