the ıdiot's lantern

bu tür bölümler genelde sıkıcı geçer ama doktor işin içinde varsa sıkıcılığı alıp götürür. bölümün başında herhangi bir yere gelmiş gibi görünseler de doktor daha sonra bir sebep için geldiğini söylüyor. biraz dolaştıktan sonra da hemen sorun karşılarına çıkıyor ve bölümde başlamış oluyor. bölümde düşmanımız bir televizyonun içinden insanların yüzlerini çalan bir kablodur. başlarda korkutucu bir şekilde karşımıza çıkıyor insanların yüzsüzlüğü ama daha sonra alışmaya başlıyoruz hatta rose yüzü alındığında daha kolay oluyor bizim için çünkü tanıdık bir yüz yok oluyordu. aslında bölümün adı yüzsüzler olabilirmiş düşününce ben olsam öyle diyebilirdim ama tabii yazarlar başka yönden bakmış takdir etmek gerekir.

sürekli birilerinin yüzü alındığı için yavaş bir araştırma yapan doktor rose yüzü alınınca birden hızlanıyor. hemen işe koyulup düşmanı durdurmak için televizyonları ucuz ucuz satan televizyoncuya gidiyorlar ve televizyon canavarı onlarından yüzünü alacakken doktor son anda kurtarıyor kendi ile birlikte kendisine yardım edecek olan bölüm kahramanını. daha sonra televizyoncu canavardan kurtulmak için onun söylediklerini yapması yetmezmiş gibi bir de herkesi daha rahat yesin diye koca bir direğe tırmanıp onu yayınlara bağlıyor. doktor onu kovalarken yaptığı icadı ile birlikte direğe tırmanıp televizyon canavarını durdururken bölüm kahramanı da doktora çok yardımcı oluyor. canavarda tam zamanında gelmiş güya o yıl kraliçenin taç giyme töreni varmış ve herkes televizyon karşısında olunca karnını doyurup gerçek bir bedene sahip olacakmış. oldukça yaratıcı bir fikir ancak yazar eksilerini çok göz ardı ederek bölümü yazmış ve diğer dostları da onu pek zor duruma düşürmemiş.

bölüm öyle tuhaf bir bölüm ki kötü bakıp eleştirmek istersen bir torba saçmalık var fakat sevmek istersen de bir torba güzellik var. bakış açınıza bağlı yani. özellikle bölümde bir baba figürü var ki insan ağzına ağzına vurmak istiyor ama bölüm sonunda ona bile değer verilmesi gerektiği öğretiliyor oğluna ya da bize.