ticaret yapanların aylık maaş alanlardan daha kaderci olması

bir şekilde ticarete bulaşmış insanlarda fark ettiğim ortak özellik şu ki; çoğusu inanılmaz kaderci bu insanların. rızık işlerinin tanrı tarafından kontrol edildiğine dair güçlü bir inanç kazanmışlar. neredeyse hepsinin bu inançlarını destekleyen bir sürü garip anısı var.

öte yandan memurları daha özgür iradeci buluyorum. garanti aylık maaşları memurların kader kavramı üzerine daha derin düşünmelerini zorlaştırıyor muhtemelen. işini garanti gören işçilerde de aynı illüzyon var.

değişik bir tespit.

ticaret yapanların kendilerini peygambere daha yakın hissetmelerinden ileri gelen bir durum. peygamber de tacirdi, onlar da tacir. her işleri rast gittiğinde de bu kadercilik algıları pekişiyor ama hiç birinin de peygamber gibi malını fakir fukaraya dağıttığını görmedim. rabbena, hepbena kısaca.

çünkü gün aynı gündür, malzeme aynı malzemedir, çalışanlar aynı çalışanlardır ama bir gün 100 lira kazanmışsınızdır, diğer gün 10 lira. bu fark nedendir bilinmez. kader, kısmet der geçersin.