toplu taşımada uyuyakalmak

bugün yaşadığım rezilliktir.
nöbet çıkışı tramvayda gözümü biraz kapatıyım nasıl olsa uyanırım demiştim. gözümü bi' açtım karşıdan karlı dağlar geçiyor. bi' daha açtım başımda bi' çocuk, kalk abi diyor, kars’a geldik. tramvaydan indim yürümeye başladım. dedim allah’ım neredeyim ben, burası neresi? sonra güç bela evimin yolunu buldum derken ceplerimi bi kontrol ettim cüzdan yok. cüzdanı düşürmüşüm. neyse ki belediyeyi arayıp cüzdanımı buldum. bir daha gözümü kapatırsam iki olsun.

annenizse rezilliktir. her an horlayabilir diye dusunup durursunuz. ki benim annem horluyordu da.