tren istasyonu kasveti

özellikle güneş battıktan sonra hiç tren istasyonuna gittiniz mi? modern garlardan bahsetmiyorum. anadolu'nun kendini bile unutmuş istasyonlarına. bu kadar kasvetli, ürpertici çok az yer gördüm. anlamsız bekleyişler, ifadesiz suratlar görürsünüz. grotesktir.

sevdiğiniz yeri ve insanları geride bırakıyorsanız kasvetli gelebilir ama sevdiğiniz yere ve insanlara ulaşacaksanız panayir alayına dönüşüverir.

neredeyse her istasyonun ayrı bir havası var. içi, dışı, kokusu... film sahnesinden fırlamış gibi

moskova vagzalında (modern olmayan tren istasyonu) enteresan bir hava vardı tabi, kasvet de bunlardan biriydi de ben orda beklerken hep acıkıyordum kafam yemek yemekten başka bir şey düşünmüyordu, ha bir de, soğuktan içeriye kaçan güvercinlere subwaydan alınan sandiviç ekmeğinin kırıntılarını atıp onları izlemek güzeldi.

hızlı treni sonunda deneme fırsatım oldu; sadece bozüyük ve ankara arasında hızlanıyo diğer yerlerde normal tren yani tırt... konuyla alakası; öğrenciyken küfür ederek o leş trenlere çok binmiş ve kasveti maalesef çok yaşamıştım. eki kasvet olmasa da tren yolculuğu işte; bi uçak yolculuğu değil...

eskiden, yani üniversite yıllarımda bende ritüel halini alan bir aktivitem vardı. o da, tren garlarına gidip yalnız yolcuları izlemek üzerineydi. özellikle yağmurlu günler yapardım bunu. insanların yüzlerine, özellikle gözlerine bakmaya çalışır, içinden geçenleri anlamaya çalışırdım. bir gölge gibi izlerdim çoğunu. yalnız olmalarını gerektirecek sebepleri merak ederdim. sonra bir gün bir şey oldu. insanlara olan ilgim bu olaydan sonra azalmaya başladı. önce hayatımdan trenleri çıkardım, ardından insanları... yinede bazen şöyle bir uğrar geçerim garlara. evim gara yakın olduğundan gelen ve giden trenlerin varış/kalkış kalkış düdüklerini duyar, gülümserim...

ludwig wittgenstein'in hastası olduğu, bayıldığı yerler. felsefi problemlerin en iyi çözümleneceği yerler olduğunu söyler.

rock müzik gibi bu da eski popülaritesini yitirdi tabii..
pop müzik gibi bir olay olan otobüs terminali hüznü'ne bıraktı yerini.
hatta pop-arabesk.. fantezi..
damar!