tuğ

''sancak'' anlamına gelen eski türkçe sözcüktür.

mehterin atası.
(bkz: tuğ) hun
(bkz: nevbet) selçuklu
(bkz: mehter) osmanlı

sancak.

türk ve altay halklarının devletlerinde egemenlik sembolüdür. tek başına da kullanılabilir ancak genellikle 9 tuğ bir arada kullanılır. kaynak

tuğ, eski türkçe'de sancak anlamına gelen bir sözcük olup tuğa sorguç da denir. tuğ, türk ve turan(ural-altay) halklarının devlet geleneğinde hükümranlık sembolüdür. sancağın tepesine takılan at kuyruğu, kıldan yapılan flama şeklindedir. tuğra sözcüğü, etimolojik olarak tuğ ile aynı kökten türemiştir.
ilgili linkler:
1) yenidenergenekon.com/811-tu...
2) yenidenergenekon.com/437-tu...
3) onturk.wordpress.com/tag/tug/
göktürkler dönemine ait kurt başlı tuğ
moğol imparatorluğu dönemine ait dokuz başlı tuğ
osmanlı dönemine ait üç başlı ve hilalli tuğ