türbeye çaput bağlamak

ağaçlara çaput bağlamak geleneği şamanizmden gelmektedir.
türklerin müslümanlığı kabul edişlerinden önceki inanışı olan şamanizmde, çeşitli dileklerin yerine gelmesi maksadı ile bez ve çaputları kutsal sayılan yerlerdeki ağaçlara bağlamaktaydılar. bu bağlanan çaputlar bağlayan kişinin vücudunun bir parçasını sembolize etmekteydi.

türkler islamiyeti kabul ettikten sonra da şamanizmden gelen kimi alışkanlıklarını terk etmemişlerdir. çaput bağlamak da bunlardan birisidir.

islamiyette velilerin, evliyaların, allah dostu olduğu bilinen kişilerin mezarlarına/türbelerine giderek fatiha okumak ve onlardan şefaat dilemek caizdir. ancak geçmişten gelen alışkanlıkların etkisi, günümüzde türbede yatana şefaat yerine türbeye çaput bağlamak şeklinde kendini göstermiştir. oysa ki her türbe evliya vb türbesi demek değildir. devlet erkanı için de türbe yapılmıştır. her türbeden şefaat dilenmez ve hiçbir türbeye çaput bağlanmaz. evliya olsun olmasın, herhangi bir türbeye çaput bağlamak islam alimlerine göre şirktir.