1.
gün geçmiyor ki, bulunduğumuz yerde de, 'din' temalı bir başlık açılmasın, bu konuda bir tartışma ortamı doğmasın.
kişinin ruhani yönüyle alakalı olan ve öyle de kalması gereken din, neden sürekli ön planda yer buluyor kendine diye düşündüm bir an.
oysa din, ibadet, inanç, tamamen kişiyi bağlayan, bireysel bir tercih durumunda olması gerek.
burada hangi ibadetler göz önünde yapılır, hangileri yapılmaz gibi bir ayrım var ki oraya girmiycem.
asıl olan, ibadetin gizli olması gerekliliği.
peki buna rağmen din neden sürekli önde tutuluyor ? bunu yapanların asıl düşüncesi ne olabilir ?
ıki grup var bu konuda görev yapan,
birincisi, gerek din'e hizmet ettiğini düşünen, gerekse bu yolla kendine menfaat sağlayan, bu sebeple de din'le yatıp din'le kalkan bir grup,
ıkincisi de, bu yaşananları görüp, karşıt görüş, karşıt duruş için din üzerinden saldırgan bir tutum sergileyenler.
işin bir diğer yönü de, din'in karşıtı atatürk'tür , algısının yaratılmış olması.
bu ülkede bugün atatürk'e saldırıda artık sınır yok, önüne gelen ağzına geleni rahatlıkla konuşuyor maalesef.
peki bunlar birer algı mı, algıda seçicilik mi, yoksa duygusal yaklaşımların bir sonucu mu ?
yani bu ülkede, gerek cumhuriyet ve atatürk'e, gerekse din'i motiflere karşı zaman zaman kontrolsüz ve aşırı yaklaşımlar sergileniyor mu?
önemli olan bu sorunun cevabı.
eğri oturup doğru konuşursak bu yaklaşımların sergilendiğini görürüz hepimiz .
peki sorun hangisinde, hangisinin bu safhaya gelişinde ne tür etkenler var?
atatürk, bu ülkenin kurucu lideri,
beğenmek zorunda değilsin ama üzerinde yaşadığın toprakların, altında gururla söylediğin marş ve bayrağın hatırına saygı duymak zorundasın,
ya bırak, saygı da duyma, ama en azından nankörlük yapıp saldırma,
bu ülkede yaşayan tüm atatürk ve cumhuriyet sevdalıları, içlerinden geldiği an bu sevgilerini, bu tutkularını dışa vurma özgürlüğüne sahip olmalılar ki bundan doğal hiç bir şey yok.
madalyonun diğer tarafında yer alan din'e gelince,
bu ülkede din ile ilgili sorunların yaşandığı algısı şu son 18 yıllık hükümet döneminde ortaya atıldı.
elde avuçta varolan bir türbanla üniversiteye gidip gitmeme meselesi dışında bu konuyla alakalı somut bir veriye ulaşmak neredeyse mümkün değil. buna rağmen, dini argümanlar üzerinden yürüyerek varlık mücadelesini sürdürme amacındaki hükümet, kalplerde, gönüllerde kalması gereken din'i her fırsatta ortaya atmaktan hiç imtina etmedi.
ee, baş bunu yaparsa, sokaktaki vatandaş ne yapar, o da koyu bir dindar oluverdi birden,
daha ortaokulda çarpma bölmeyi öğrenmeden, kendini ait hissettiği, aidiyet duygusunu yaşadığı dini grupları hayatın anlamı olarak gördü, onu o şekilde kabul etti, din'le yatıp din'le kalkmayı şiar edindi kendine ondan sonraki hayatı boyunca.
bunun kimseye bir zararı yok, tabii ki inanıyorsa, gereğini yerine getirecek, bunda özgür, ama bu kadar la kalmadı ki mevzu.
yukarıda da söyledim, atatürk'e saldırıyı, cumhuriyet'e küfrü marifet, birlik beraberliklerinin simgesi gibi konumlandırdılar dünyalarına.
sonuç, kendisi gibi düşünmeyeni kafir ilan edip, bilinç altında oluşturulan kin ve nefret sarmalı...ve ardından her yeri, herkesi kendisi gibi evirme, kendisine benzetme güdüsü.
bakın bu ülkede hiç kimse 'atatürk'ü seveceksiniz' demiyor ama en üst perdeden ' dindar nesil yetiştireceğiz ' diyebiliyor .
ışte bu durum, konuya noktayı koyuyor, ne anlatmaya çalıştığımızı çok net ortaya koyuyor.
gençlere tavsiyem, ortalıkta din savunuculuğu yapar görünüp, kendinizi ait hissetme duygunuzu, gelin bu memleket, cumhuriyet, atatürk sevgisi üzerinden yapın.
din'i olması gerektiği yere, kalplerde gönüllerde layık gördüğünüz yere oturtun...
son bir not, gelinen noktada ne atatürk'ün, ne de din'in korunmaya ihtiyacı yok, bu değerlerimiz zaten milyonların kalbinde kurmuşlar en büyük saltanatlarını...
kişinin ruhani yönüyle alakalı olan ve öyle de kalması gereken din, neden sürekli ön planda yer buluyor kendine diye düşündüm bir an.
oysa din, ibadet, inanç, tamamen kişiyi bağlayan, bireysel bir tercih durumunda olması gerek.
burada hangi ibadetler göz önünde yapılır, hangileri yapılmaz gibi bir ayrım var ki oraya girmiycem.
asıl olan, ibadetin gizli olması gerekliliği.
peki buna rağmen din neden sürekli önde tutuluyor ? bunu yapanların asıl düşüncesi ne olabilir ?
ıki grup var bu konuda görev yapan,
birincisi, gerek din'e hizmet ettiğini düşünen, gerekse bu yolla kendine menfaat sağlayan, bu sebeple de din'le yatıp din'le kalkan bir grup,
ıkincisi de, bu yaşananları görüp, karşıt görüş, karşıt duruş için din üzerinden saldırgan bir tutum sergileyenler.
işin bir diğer yönü de, din'in karşıtı atatürk'tür , algısının yaratılmış olması.
bu ülkede bugün atatürk'e saldırıda artık sınır yok, önüne gelen ağzına geleni rahatlıkla konuşuyor maalesef.
peki bunlar birer algı mı, algıda seçicilik mi, yoksa duygusal yaklaşımların bir sonucu mu ?
yani bu ülkede, gerek cumhuriyet ve atatürk'e, gerekse din'i motiflere karşı zaman zaman kontrolsüz ve aşırı yaklaşımlar sergileniyor mu?
önemli olan bu sorunun cevabı.
eğri oturup doğru konuşursak bu yaklaşımların sergilendiğini görürüz hepimiz .
peki sorun hangisinde, hangisinin bu safhaya gelişinde ne tür etkenler var?
atatürk, bu ülkenin kurucu lideri,
beğenmek zorunda değilsin ama üzerinde yaşadığın toprakların, altında gururla söylediğin marş ve bayrağın hatırına saygı duymak zorundasın,
ya bırak, saygı da duyma, ama en azından nankörlük yapıp saldırma,
bu ülkede yaşayan tüm atatürk ve cumhuriyet sevdalıları, içlerinden geldiği an bu sevgilerini, bu tutkularını dışa vurma özgürlüğüne sahip olmalılar ki bundan doğal hiç bir şey yok.
madalyonun diğer tarafında yer alan din'e gelince,
bu ülkede din ile ilgili sorunların yaşandığı algısı şu son 18 yıllık hükümet döneminde ortaya atıldı.
elde avuçta varolan bir türbanla üniversiteye gidip gitmeme meselesi dışında bu konuyla alakalı somut bir veriye ulaşmak neredeyse mümkün değil. buna rağmen, dini argümanlar üzerinden yürüyerek varlık mücadelesini sürdürme amacındaki hükümet, kalplerde, gönüllerde kalması gereken din'i her fırsatta ortaya atmaktan hiç imtina etmedi.
ee, baş bunu yaparsa, sokaktaki vatandaş ne yapar, o da koyu bir dindar oluverdi birden,
daha ortaokulda çarpma bölmeyi öğrenmeden, kendini ait hissettiği, aidiyet duygusunu yaşadığı dini grupları hayatın anlamı olarak gördü, onu o şekilde kabul etti, din'le yatıp din'le kalkmayı şiar edindi kendine ondan sonraki hayatı boyunca.
bunun kimseye bir zararı yok, tabii ki inanıyorsa, gereğini yerine getirecek, bunda özgür, ama bu kadar la kalmadı ki mevzu.
yukarıda da söyledim, atatürk'e saldırıyı, cumhuriyet'e küfrü marifet, birlik beraberliklerinin simgesi gibi konumlandırdılar dünyalarına.
sonuç, kendisi gibi düşünmeyeni kafir ilan edip, bilinç altında oluşturulan kin ve nefret sarmalı...ve ardından her yeri, herkesi kendisi gibi evirme, kendisine benzetme güdüsü.
bakın bu ülkede hiç kimse 'atatürk'ü seveceksiniz' demiyor ama en üst perdeden ' dindar nesil yetiştireceğiz ' diyebiliyor .
ışte bu durum, konuya noktayı koyuyor, ne anlatmaya çalıştığımızı çok net ortaya koyuyor.
gençlere tavsiyem, ortalıkta din savunuculuğu yapar görünüp, kendinizi ait hissetme duygunuzu, gelin bu memleket, cumhuriyet, atatürk sevgisi üzerinden yapın.
din'i olması gerektiği yere, kalplerde gönüllerde layık gördüğünüz yere oturtun...
son bir not, gelinen noktada ne atatürk'ün, ne de din'in korunmaya ihtiyacı yok, bu değerlerimiz zaten milyonların kalbinde kurmuşlar en büyük saltanatlarını...
devamını gör...
2.
3.
ya bence artık din, cinsel yönelim vb. konuların tartışılmaması gerekiyor. bu sadece kişinin takdirine kalmış bir şey. günahsa günah sevapsa sevap kişiyi ilgilendirir onun yerine (sizin inancınızla) siz yanmayacaksınız. birazcık saygı duymayı öğrensek birbirimize her şey daha kolay olacak.
devamını gör...