türk takımı gol yerken sanki bolu tüneli'ne giren spiker
başlık "echabrenef7091" tarafından 03.03.2023 22:20 tarihinde açılmıştır.
1.
vardır böyle spikerler. hatta ülkedeki spikerlerin yüzde doksanlık kısmı böyledir. fenerbahçe, galatasaray, beşiktaş, trabzonspor veya milli takım avrupa takımlarıyla maç yaparken gol yer ve spikerin sesi hüzünle karışık bir isyâna bürünerek kulaktan kaybolur. o anda zannedebilirsiniz ki spiker maçı yolda anlatıyor ve tam gol esnasında bolu dağı tüneli'ne girdi ve iletişimi kesildi. fakat işin aslı öyle değildir. işin özü şudur ki tarafsızlıktan uzak spikerimiz gol yenmesini kendine yedirememiş ve kendini tribe sokarak âdeta ''ben bu golü anlatmam hacıdayı.'' dercesine bir tavır takınarak sessizleşmiştir.
(isimler rastgele verilmiştir.)
''arda topu aldı, solunda semih var, o hakan'a döndü, sekerse tehlike, topu kaybettik, aman dikkat çocuklar! ruben neves çalımı attı, şimdi rafa silva, hızla gidiyor, savunmamız az kişiyle yakalandı, ronaldooo...'' (seyircilerin sevinme sesinden başka hiç ses yok, tam o vakit lavaboya gitsen golü anlayamıyorsun)
öyle bir anlatırlar ki maçı ve golü, sanki türk takımları o maçı kazanamazlarsa maç dönüşü f tipi hapishanelerde falakaya yatırılacakmış gibi, türk takımları hiç maç kaybetmez, puan vermez, gol yemezmiş gibi, türklükte yenilmemek kanunmuş gibi... insanı bu topraklarda doğduğuna pişman ederler resmen. gerçi bu ülkede insanı bu topraklarda doğduğuna pişman eden çok fazla şey var, spikerlere gelene kadar...* neyse ne diyorduk, spiker diyorduk efendim.* çocuğunun başarılı olmasını isterken ona baskı uyguladıkça o çocuğu daha da başarısızlığa iten ebeveynler gibiler âdeta. gerçi bizim toplumumuz da öyle ya. başarısızlığı lügatımızdan sileriz ve yine de başarısız oluruz.
halbuki başarısızlığı sanki su içmek gibi, nefes alıp vermek gibi, bakkala ekmek almaya gidip gelmek gibi doğal karşılasak, büyüklenmesek, bazı durumlarda bizim de kaybedebileceğimizi ve bunun ucunda ölüm olmadığını kanıksayabilsek eninde sonunda başarıya da ulaşacağız eminim ki. başarısızlıktan korktukça ters çaba kuralı işliyor ve korktuğumuz başımıza geliyor maalesef. toplum olarak sonucundan çekinmeden bir işe girişmemiz ve kendi kendimize baskı yapmaktan vazgeçmemiz gerekiyor. yoksa ülkece bolu tüneli'ne gireriz, bunu da hiç istemeyiz.*
(isimler rastgele verilmiştir.)
''arda topu aldı, solunda semih var, o hakan'a döndü, sekerse tehlike, topu kaybettik, aman dikkat çocuklar! ruben neves çalımı attı, şimdi rafa silva, hızla gidiyor, savunmamız az kişiyle yakalandı, ronaldooo...'' (seyircilerin sevinme sesinden başka hiç ses yok, tam o vakit lavaboya gitsen golü anlayamıyorsun)
öyle bir anlatırlar ki maçı ve golü, sanki türk takımları o maçı kazanamazlarsa maç dönüşü f tipi hapishanelerde falakaya yatırılacakmış gibi, türk takımları hiç maç kaybetmez, puan vermez, gol yemezmiş gibi, türklükte yenilmemek kanunmuş gibi... insanı bu topraklarda doğduğuna pişman ederler resmen. gerçi bu ülkede insanı bu topraklarda doğduğuna pişman eden çok fazla şey var, spikerlere gelene kadar...* neyse ne diyorduk, spiker diyorduk efendim.* çocuğunun başarılı olmasını isterken ona baskı uyguladıkça o çocuğu daha da başarısızlığa iten ebeveynler gibiler âdeta. gerçi bizim toplumumuz da öyle ya. başarısızlığı lügatımızdan sileriz ve yine de başarısız oluruz.
halbuki başarısızlığı sanki su içmek gibi, nefes alıp vermek gibi, bakkala ekmek almaya gidip gelmek gibi doğal karşılasak, büyüklenmesek, bazı durumlarda bizim de kaybedebileceğimizi ve bunun ucunda ölüm olmadığını kanıksayabilsek eninde sonunda başarıya da ulaşacağız eminim ki. başarısızlıktan korktukça ters çaba kuralı işliyor ve korktuğumuz başımıza geliyor maalesef. toplum olarak sonucundan çekinmeden bir işe girişmemiz ve kendi kendimize baskı yapmaktan vazgeçmemiz gerekiyor. yoksa ülkece bolu tüneli'ne gireriz, bunu da hiç istemeyiz.*
devamını gör...