türk ülkelerinin güney kıbrıs'ı tanıması

taze gerçekleşmiş, yüz karası olay.

yazılacak çok şey olsa da, sözlük konseptine aykırı olacağı için yorum yapmıyorum. özetle, ab'den gelecek 12 milyar euro'luk yatırım karşılığında güney kıbrıs'ı tek meşru hükümet olarak tanımayı kabul etmişler.

kaynaklar
bbc
yetkin report

bunları ilteriş kağan bile adam edemez.

türk'ün türkten başka dostu yoktur out,

türk'ün dostu yoktur in.

söyleyecek başka söz yok.

12 milyar € diyorum. var mı arttıran?

neyine şaşırıyorsunuz ki bunun? kuzey kıbrıslılar kofi annan planına %70 evet demedi mi? olum onlarda istemiyor bizi, rum kesimi ile birleşmek istiyorlar. düşün yakamızdan, güney ile birlikte ab'ye girelim biz diyorlar.

www.bbc.com/turkish/europe/...

türk ülkelerinin, son 25 yıllık dönemde, bazı bilindik doğu ülkeleri ile birlikte nato bloğuna kayışının sonuçlarındandır.

nato bloğu, son yılarda türk ülkelerinden ve doğu bloğundan, dünyada yaşanan konveksiyonel savaşlarda kullanmak ve/veya savaştırmak için paralı/gönüllü askerler de aparnakta. bu gibi operasyonlar ile ilgili bürokratik ve gizli temasları abd dış işleri bakanlığı'nın ve mi6'nın kurduğu bilgileri mevcut.

para karşılığı iş tir

zararı olmaz geleceğe

büyük ihtimalle bizim dışişlerini bilgilendirip olur alarak yapılmıştır

kasılmayın hemen. bu işler danışıklı olur ''parayı alalım gerisinde beraberiz merak etme'' denir*.

emekli büyükelçi söylemişti bütün türk kökenli ülkeler kktc'yi tanımak istemişler de bizim dışişleri ''teşekkürler şimdi tanımayın sonra yeri gelince biz söyleriz'' demiş, yirmi yıl önce

devletlerin dostu olmaz, çıkarları olur diye bir söz hatırlıyorum. kaynağı, tarihi falan yok hiç bende ama tam olarak böyle düşünüyorum.

biz de uygur türklerini çin'e iade ediyoruz. yani hükümetlerin hareketlerini halka yormamak gerek. maalesef ki türk dünyası ve türkler; türklüğe düşman hükümetlerin altında kimliğini kaybetmekte. şahsen yakın tarihte azerbaycan cumhurbaşkanı ebulfez elçibey'den başka türklük bilincine sahip bir yönetici görmedim. allah sonumuzu hayır eylesin.

#3516881

şurada değinmiştim. devletler çıkarlarına göre hareket eder, senin çıkarını veya kazanımını kendi çıkarlarının önüne koyabilmeleri için seninle olan bağlarının kuvvetli olması yetmez. senin ülkenden elde edebilecekleri menfaatin kaybından da çekinmeleri gerekir. iki tercih arasında kalınca duygusal bakmamışlar olaya. duygusal yaklaşımım, türkiye bana göre haklı davasında türk dünyası tarafından ihanete uğradı.

ideolojik olarak türk birliği yada turan ülküsü denilen kültürel veya ırksal birlik fikri büyük yara almıştır. seninle ittifak yapmak yerine senin de dahil olmak için uğraştığın birlikle ittifak yapmayı tercih etmişlerdir. burada iki yüzlülük var mı? belli bir yüzü olmayan sanki türkiye gibi geliyor bana. tam anlamıyla bir kimliksizlik bir olmamışlık bir yarım kalmışlık bir özentilik kültürü. türki cumhuriyetler dediklerimiz de bizden çok farklı değil, onlar da rus özentisi.

zorumuza da gitse türk dünyasında ab destekli yunan ve rum tezleri türkiye tezlerinin önüne geçti, bizi haksız onları haklı gören bir fikir birliğine vardılar.

eğer bu bahsi geçen türk ülkeleri kuzey'i tanımaya kalksalardı, tüm batı bloğu bu ülkelerin tepesine binerdi. türkiye haricinde tüm türk ülkeleri 3. sınıf ülkeler. kendilerine hayırları yok zaten. batıdan gelecek ambargoları ve tüm politik baskıları sırtlayabilecek güçleri de yok. biz bile kendimize zar zor yeterken, onlar ne yapsın?

ha tabi bazı ülkelelerin para fonlamalarını kabul etmeleri hiç hoş olmamış, doğruya doğru. ama bunun da vardır bir politik açıklaması. dış politika dediğiniz şey "türkün türkten başka dostu yoktur" gibi söylemlerden daha karmaşık bir şey.

paranın gücünü bir kez daha göstermiş olaydır. kardeşlik out ab fonları in.

bu gün fırında türkmenistanlı işçi arkadaşlarla konuştum -iki taraf- vizeleri de kapatmış, olan yine garibana olacak? adamlar gidemiyor, gelecek olan gelemiyor, -kindar, dindar?- filler tepişiyor, mazlum eziliyor!.

uluslararası politikada daimi dost, daimi düşman, kardeşlik vb. tanımlar mutlak kabul edilmez. devletler, kendi ulusal çıkarlarını esas alarak kurdukları ilişkileri yine kendi çıkarları temelinde tekrar tekrar kalibre eder. uluslararası hukukta 'tanıma' ise siyasi bir kurumdur ve her şeyden önce bir 'niyet' meselesidir.

(bkz: sen şimdi kızıl elmayı yemedin mi)

yani simdi bir donumluk arazi icin kardesin kardesi katlettigi bir duzenekte koca koca devletlerin kisisel cikarlarini, diplamatik anlasmalarini bir kenara birakip kardeslik gutmesini beklemek de ne bileyim, bir miktar duysalliktan kaynaklanan bilincsizlik sanirim. bir iki hafta once de ilham aliyev’in “turkiye azerbaycan'in dostudur” lafina epey icerlenmisti. ne diyecekti acaba israil’e racon kesip o benim gardasim, ayagini denk al mi denilecekti?
bizim bu milletin her olaya hatta artik siyaset gibi mantik ve akil dogrultusunda yurutulmesi gereken bir alana dahi duygularini karistirarak karar alinmasini beklemesi dumur ediyor gercekten. neredeyse 300 kusur senedir rusya’nin hem esareti hem asimilasyon politikalariyla sekil degistirmis devletlerden türkiye’nin cikarlarini kollamasini beklemesin kimse.
bize gelince, kendimize de sunu bir soralim bence; bir türk devleti olarak dogu turkistan’i savunabildik mi hic?