türkiye'de öğrenci olmak

çok zor

yoğun bir gelecek kaygısıyla boğuşuyorum. kendimi oradan oraya sürükleniyormuş gibi hissediyorum, bir dala tutunamıyorum. kendime doğru düzgün bir hedef koysam bile her türlü işsiz kalma ihtimali fazlasıyla düşündürüyor. ne olacak be halimiz sözlük.

boşa kürek çekmektir.

hey şeyden şikayetçi olmaktır.

okuduğu iş kolunda çıraklık/stajyerlik yapmak yerine sağda solda fink atıp, iş hayatına atılınca, vay efendim bana asgari ücret teklif ettiler, diye ağlamaktır.

kpss hayalcisi* olmaktır.

kısıtlanmanın bir diğer tanımıdır. paran olmadığı için kısıtlanırsın, ailen gitmek istediğin yerlere göndermez yapmak istediğin şeyleri yaptırmaz, arkadaşlarına karışır kısıtlanırsın, çevrendeki insanlar yüzünden istediğini giyemez, inançlarına saygı duyulmaz kısıtlanırsın...

olmamaktır desem felasife sahalarından dışlanır mıyım diye düşündürten eylem...

ızdırap sıçmakla eş değer. en azından bir süreliğine.

bursa gerçekten ihtiyacım vardı. tüm kriterlere uyduğum için çıkar diye düşünmüştüm. aptal bir salaklık işte. bu sene kyk burs sonuçları açıklanınca o kadar üzüldüm ki. o kadar nefretle doldu ki içim. ihtiyacım var.. ve devlet bunu görmüyor. çıkan arkadaşlarıma sordum. annesi babası doktor olana çıkmış, bana çıkmamış. o gece cidden ağladığımı biliyorum. o kadar zor ki bu dönemde okumak. eğer verilirken maddiyata bakılmıyorsa o zaman bakıyoruz demesinler. ruhumda inanılmaz bir kırgınlık ve öfke var. hakkımı helal etmiyorum.

son nispeten düzgün diyebileceğimiz zamanlar 2016-17'ydi. bu tarihlerden sonra üniye başlayan herkese geçmiş olsun.

eğer iyi bir aileden gelmiyorsanız, rezilliktir.

iyi aileden kastım; maddi anlamda çocuğunun ihtiyaçlarını karşılayan, eğitimi için bütçe ayırmış ve eğitimini her şeyden önde tutan bir aileden geliyorsanız nerede olursanız olun, çok güzel okursunuz.


halkımın evladı için, yoksul/ sefaletin eşiğinde geçinen ailelerin çocukları için okumak çok zordur. şu an devlet üniversitesinin bile extra extra masrafları var. eskiden herkes kolaylıkla devlet okulunda okurdu ama şu an onu bile yapmaktan mahrumuz - iktidar sağ olsun.

güya üniversite harçlarını kaldırdılar ama harçları kaldırsanız ne olur? yurtlar neredeyse bir özel üniversitenin yıllık ücreti kadar bütçe talep ediyor, hocaların istediği notların çıktısını düzenli almak için ayrı bütçe ayırmak lazım. malum artık fotokopi orijinal kitapla aynı paraya dayandı.


bu çocuklar nasıl okusun? adam gibi eğitim bile veremiyorsunuz çocuklara. çocuklar hayatta kalabilmek için eğitiminden feragat edip, çalışmaya başlıyor. bu ülkede insanlar ailesine/ kendisine bakabilmek için okumuyor.

şu ülkede 4 temel sağlamanız gereken standart var; hukuk, ekonomik bütçe, sağlık, eğitim.

bu dördünü veremedikten sonra, ne işiniz var bu ülkenin başında?

şu anki şartlarda noodle komasına girmektir. lan bunu yemekten çocuklar toksik kanalizasyon canavarlarına dönüştüler. kimyasal bomba gibi geziyorlar.

b*ku yedin o zaman demektir türkçe meali :)

türkiye'de öğretmen olmaktan daha kötü bir şey varsa o da türkiye'de öğrenci olmaktır diyebilirim.
öğretmen maddi manevi ayaklar altında. olması gereken yerden çok uzak. gereken itibara sahip değil. öte yandan istisnaları saymazsak yetişmesi. kolaycı, bencil.
bununla beraber en azından kısmen paçayı kurtarmış.
öğrenci bir de belirsizlik ve ümitsizlik bataklığında.
halimiz harap.

ailenden para isterken utanmaktır.

ailenin " okusun adam olsun, sürünmesin" diye boğazındam keserek verdiği emeğe " devlat üniversite mezununa iş vermek zorunda değil" diyen, devletin nankörlüğüne maruz kalmaktır.

aman devlet, kendi işsizini atama, kaynağı eğitime, fakir- fukaraya değil; tefeci, tekelci ve köleci patronlara aktar. yazık olur kaynaklar anadolu insanının kursağına düşerse.

türkiye de ne öğrenci ne girişimci ne esnaf olacaksın. türkiye'de olacaksan sadece memur olacak. salla başı al maaşı.

okuduğun bölümün yanında "hayatta kalma" ihtisası da yapmanı sağlayan düzenin adıdır.