türkiye'deki son idamı gerçekleştiren kişi olmak

en ufak sempatisi olmayan sevimsiz durumdur.

1983 yılında sözleşmeli cellat olarak devlet memuru olmuştum. cellat yalnızca kılıcıyla kafa kesenlere denmez. idam sehpasını devirenler de cellat olarak anılırlar. kadro alamadığım için maaşım oldukça düşüktü. yine de burdur'a atandığım için maaşım bana yetiyordu. istanbul'da olsaydım maaşım asla yetmezdi. burdur'da kendime ufak bir daire tutup işimle meşgul oluyordum. türkiye'deki son idamı gerçekleştiren kişi olacağım aklıma bile gelmezdi.

tarihler 25 ekim 1984'ü gösteriyordu. zaza kökenli türk sosyalist devrimci hıdır aslan için idam kararı verilmişti. ipleri maalesef boynuna geçirdiler. kararı devlet vermişti. duygusal davranamazdım. tabureyi devirip bilmeden de olsa türkiye'deki son idamı gerçekleştirdim. daha sonra idam cezası kaldırıldı. birden işsiz kalmıştım. asacak suçlu olmadığı için mecburen kıdem tazminatımı alıp emekli oldum.

idamı gerçekleştirilen son kişi olmak.

türkiyedeki son idam edilen kişi olmaktan daha kolay olan.

yine mi meslek hikayesi yazıyorsun (bkz: feridun abi).