türkiye'nin sadece yüzde 3'ünün avrupa kıtasında yer alması

ülkenin yüzde 97'sinin ortadoğu'da kalması bir tesadüf olamazdı dedirten bilgidir. dünyanın birçok ülkesinde default olarak gelen birçok özellik bizde hala bir tür medeniyet göstergesi. nitelikli bir eğitim almak, yasalar önünde eşit olmak, gelir dağılımının adaletsiz olmadığı bir ülkede yaşamak gibi değerlerden hala çok uzağız. bunun yerine yaşadığımız coğrafyanın karakteristik özelliklerini taşır nitelikte kadına-hayvana tecavüz tavan yapmış, rüşvet-yolsuzluk artık hesabı sorulamayan bir eyleme dönüşmüş durumda. kadın katilleri yargılandıkları duruşmada takım elbise giydiği için iyi hal indirimi alabilmekte. geçmişte uyuşturucudan açığa alınan emniyet personelinin tekrar göreve çağrıldığı bir dönemde her köşe başında bir gencin uyuşturucu komasına girdiğini, mafya liderlerinin kendilerine siper ettikleri siyaset zırhı ile elini kolunu sallayarak sistemde bir virüs gibi dolaştığını görebilirsiniz. bu ve benzeri yüzlerce sebepten dolayı türkiye'nin ab'ye girmesi en çok da bu ülkelerde yaşayan halklara haksızlık olur.

bu ülkenin en doğusundan en batısına kadar herkesin avrupalı sayılması için geçerli bir durumdur.

o yüzde üçün de zaten yarısı, ikitelli, bağcılar, esenler, güngören, bayrampaşa.

o yüzde 3lük kısım bazı ülkelerden büyüktür.

bugün türkiye’nin kültürel etki alanı polonya sınırından başlar kuzey afrika’ya kadar iner.
haritadaki türkiye’den çok daha fazlasıdır kültürel egemenlik.

avrupa'yı kıtasal olarak da yalamaya başlamışız.

aslında uzun uzun yazmıştım da sildim. kısaca şöyle söyleyeyim; beğenmediğiniz, haklarında baya cahil olduğunuz arap ülkeleri*, iran, bir zamanlar tü kaka dediğiniz çin, bir zamanların kalitesizliği ile ünlü olan japonya*, iç savaştan saçı başı dağılmış çıkan kore, daha yeni kurulmuş olan israil ve diğer pek çok sayamadığım yer. bunlar avrupa'da değiller ama tüm bu yerlerde bir şekilde su akmış ya da akmasa da damlıyor fakat bir şeyler oluyor.

sorun şu; türkiye'de bir halt olmuyor. bunun sebebi hiçbir millet, toprak parçası vs. değil. sebep, senin biraz... şey olman... o akıllara gelen işte. şuranın kültürü buranın etkisi diye tatava yapmanın lüzumu yok. türk insanı bir döngünün içine sıkışmış durumda; yalamak ve ağlamak. sabahtan akşama kadar yalıyor ve ağlıyorsunuz, tüm zamanınızı ve enerjinizi bu iki eyleme harcıyorsunuz ama bir şeyleri değiştirecek hiçbir adım atmıyorsunuz. nihai kurtuluşu en fazla sandıkta gören bir vizyonsuzluk da cabası.

edit: ya ben bir şeyler yazmışım yine ama. duygu boşalması gibi bir şeyler oldu.
edit2: ben de diyorum ki, bunun orta doğu ülkesi olmakla ya da olmamakla alakası yoktur, angutluk etmeyin diyorum. boğnozlokton no zomon kortolocoz? sizler okumaya başladığınız zaman belki.

tanımlara bakıyorum da cehalet anlamında 2021'den farklı değiliz. birisi diyor ki bir ortadoğu ülkesinde olmasını beklediğimiz kadar tecavüz, rüşvet, işkence var, gelir dağılımında adaletsizlik var diğeri de diyor ki bir başka avrupa'yı yalama başlığı. hakikaten bu bağnazlıktan ne zaman sıyrılarak yüzümüzü gerçek dünyaya döneceğiz?