türklerin ısrarla heykel yapmaya çalışması

eskiden güldürürken artık ehhh yeter ulan dedirten başarısız girişimlere ısrar etmeleri durumudur.

olmuyor olmuyor olmuyor işte.
sizde estetik anlayışı yok.
tarih, sanat ve edebiyat bilinci de yok.
google’dan bakıp yaparım olmadı youtube videoları var kafası ile yapılıyor sanırım.

yeter ulan yeter.



not:1
ortada kocaman bir sorun var ve bu sorun kocaman bir gerçek iken arkadaşlarımız gelip atatürk büstlerini bırakarak bu güzel değil mi yani?
diye soruyorlar.
bildiğiniz duygulara oynuyorlar.
arkadaşlar bunların çoğu heykel değil. hala bunu bile bilmiyorsunuz.

kocaman bir not: (bkz: heykel) sanatsal bakış açısıyla meydana getirilmiş üç boyutlu formlara denir. yani sizin kalıba beton veya başka bir madde doldurup oluşturduğunuz formlar heykel değildir.
duygusal bir yaklaşımla attığınız resimlerde görülenler heykel değildir.
sizin anlamanızı için bir örnek yazıyorum. bakırköy ruh ve sinir has. bahçesinde düşünen adam vardı. işte o heykeldir. hani adam mermere can vermiş deriz işte onlar heykeldir. mesela davut heykeli gibi.

siyasal islamcılar zaten yapamıyordu bir de “solcu”lar sıvazladı.
bu şey de bodrum’da.
buradan

chpnin heykellerine bok atanların yaptığı heykeller lol.

mevzu türklerin heykel yapmayı bilmemesi değil, yine yine yeniden liyakat sorunu ve düşen eğitim kalitesi. he bir de türk halkının sanata sırtını dönmesi problemi.

istanbulun simgelerinden biridir ilhan koman'ın akdeniz heykeli ve türkiyenin en iyi 10 heykelinden biri sayılır. baksanıza şu heykelin orijinalliğine, güzelliğine. yani demek ki böyle mahir heykeltraşlar da var bu coğrafyada. peki ne oldu bu heykele? israil protestoları sırasında kolu kırıldı. evet kolunu kırdılar, bu ülkede heykel olmak bile zor. akdeniz heykeli-wiki

heykel görmek isteyen buyursun daha alasını göremezsiniz.
samsun

ankara

türklerin heykel yapmasında bi şey yok, bu düşünce tarzından çıkın, dünyada kim ne yapılıyorsa hepsini türkler de, kürtler de, lazlar da yapabilir. üstte bi kaç örnek mevcut yapınca güzel de yapanlar var, mesele işin ehline yaptırmak, sanayideki demirci ustasında heykel yaptırırsan, kompozisyondan ve görsellikten elbette uzak olur. liyakat sahibi heykeltıraşlara verirsen güzel işler çıkar. bakın yukarıdaki örnek mesela.

ırkçılık kokan başlık.

türkler heykel'de yapabiliyor, resim de. başlığın bu şekilde açılması hoş olmamış. ilhan koman, tankut öktem, metin yurdanur gibi heykeltıraşlara hakaret bu.

sanat konusunda ülkede yeterli eğitim olmamasına, toplumun bu konuda yönlendirilmemiş olmasına rağmen yine de başarılı işler çıkaran sanatçılarımız var.

bu estetikten yoksun heykeller bazı belediyelerin yandaşına para kazandırmak için yaptırdığı, sanatçıya değil sanayide ustaya yaptırılmış şeyler. bu, zihniyetin bir ürünü. bunun üstünden bütün ülkeyi kötülemek yanlış.

bir gün okullarda din eğitimine verilen önem kadar, resime, heykele, müziğe de önem verilir ve çocuklara bu gibi sanat dalları sevdirilirse, bu toplumdan çok yetenek çıkar.

ya heykel ya ali misali, bilen de yapıyor bilmeyen de. anadolu'nun putperest atalarından kaynaklanıyor olabilir.

yapıyorlar durduramıyoruz

geçmişin imkanlarıyla o koca mermer heykellerin
nasıl yapıldığı,
nasıl kaidelerine oturtulduğu,
nasıl bunlara zaman ve kaynak ayrıldığı hususundaki merakımı
-geçmişte kalmıştır diyerek-
bastırmaya çalışırken,
yüzlerce sene sonra ekonomik sıkıntılarla kıvranan- kuş yuvası kadar - üsküp’te inşaa edilen heykelleri gördükten sonra
heykel konusundaki bütün yorum hakkımı sanat tarihçilerine, sosyologlara ve siyaset bilimcilere bıraktığım durumdur.

ülkemizde çok iyi heykeltraşlar vardır. dünya çapında heykeltraşlarımız da vardır.
lakin, ortada şöyle bir problem var. heykel yaptırma işi tamamen kamu kurumu ve kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları tarafından yaptırılmaktadır.
böyle olunca devreye maliyet girmektedir.

sanatın bedeli yoktur. sanatı bir değer içerisine hapseder ve bu işleri ihaleyle yaparsanız, ortaya trajikomik heykeller çıkar.

her şeyi parayla ölçen bu zihniyet sanat konusunda da böyle davranmaktadır, nihayetinde paraya dayalı, yozlaşmış eserler ortaya çıkmakta ve gözlerimizi kanatmaktadır.

ülkemizin en önemli mermer kaynaklarından olan marmara adasında, eskiden her yıl, güzel sanatlar fakültelerinden öğrenciler, marmara adasına gider, orada bulunan mermerlerden heykeller yontarlar ve adaya bırakırlardı. bu bir festival kapsamında yapılırdı. daha sonra bu festival adaya gelen öğrenciler plajda öpüşüyor, alkollü içkiler içip dans ediyorlar, çadırlarda sevişiyorlar diye yasaklandı.

her şeyi parayla ölçen ve kendi köylü değerleriyle sanata bakan bu adamlarla yapılan heykeller bile bu ülkeye fazladır.
rönesans aydınlanmasını bu ülkeden beklemek abestir ve abesle iştigal edilmez.

olay döndü dolaştı "sen türklere heylel yapamıyorlar" diyemezsine geldi.
helal olsun.
zübük filmindeki tartışmaya döndürmeyin her şeyi.
tamam arkadaş hepsi çok güzel ben körüm. ülkedeki herkes sanatçı ve hepsinin bir rönesans sanatçısı kadar potansiyeli var ama benim gibi cahiller yüzünden o potansiyel dışarı çıkamıyor ve kendini ifade edemiyor.
her ilçenin girişindeki şeyler ucube değil de birer sanat eseri ama ben hain olduğum için bunu görmüyorum. belediyelerin yaptırdığı nitceye benzer şeyler aslında anlaşılmıyorlar. belki yüz yıl sonra anlaşılacak nitelikte eserlerdir. ben de anlamıyorum. ben bir taşa bakıp sadece "aaa bundan güzel duvar örülür" diyenlerdenim.

efferüm oğlum ehmet,
sen bu yolda devam et. dediğimdir.

ölmek istiyorum şu anda buradan

artık cinayete teşebbüs olarak tck’da düzenlenmesi gereken ısrar.

olmuyorsa zorlama demi.

hani sanatta barok, roma, rönesans vs dönemler vardır. ve dönem sanatçıları.. hah işte ülkemizde de buna benzer (evlerden ırak) bir akp dönemi yaşanmakta.. ve dönem sanatçıları ve heykelleri görülmekte.. ( sakın ola gerçek sanat, sanatçı ve yapıtlarla karıştırılmasın. türk heykel sanatçılarına da haksızlık yapılmasın. saygısızlık olur.)

mısır heykelini yapan adam haklıydı.

"resim, sanat, estetik, zarafet, kadın, sevmek, sevilmek günah… ne bekliyorsun? böyle bir yerde ben mısır heykeli yapmışım. daha ne istiyorsun?"

mut

kuzgun acar'ın ruhu cezalandırdı ülkemizi.
adamın ülkenin en bilinir, en görülür, insanların buluşmak için altında randevu verdikleri binasının, ankara kızılay'daki gökdelenin alnına yaptığı, anadolu topraklarının çoraklaşmasını anlattığı bakır rölyef, özal mel'unu döneminde olduğu yerden sökülüp depoya kaldırıldı. daha sonra eserin hurdacılara satıldığı ortaya çıkmıştı.
hem kuzgun acar, hem de o rölyef kafamıza vuruyor ve eşeğini seken nasrettin hoca heykeliyle başbaşa bırakıyor bizi.

sadece heykel yapmak için değil de sanat için yapılması gerekir dedirten anti estetik mevcut durum.