ulan ne boş adamım be

telefon başında harcanan boş saatler sonunda böyle düşünmekte haklıyım tabii.

keyifli keyifli bir söyleyiş de hayal edebiliyorum kederli kederli bir söyleyiş de
kederli kısmı işte, kişi uzaklara dalmış. bünyesini bir pişmanlık hissi kaplamış ve kendisi de hayret ederek diyor ki 'ulan.. ne boş adamım be'
keyifli söyleyiş şöyle seyrediyor: ulan ne boş adamım be, bak bak, ne matrak adamım. ben yok muyum ben.. fenayım oğlum, öyle böyle değil. bizim çocuklar da hep der, abi der, ne tuhaf adamsın der. ehe ehe
işte bu keyifli söyleyiş beni kederlendirdi.