1.
sınavı iyi geçmesine rağmen kötü not alacağını söyleyip sızlanan şımarık öğrencilerde en kaba ifadesiyle kendini gösteren totem. bu gözlemi sanıyorum hepimiz yapmışızdır: zaten parlak bir öğrenci olan arkadaşımız, hiç kimsenin onun başarısından şüphe duymamasına rağmen, kendisiyle ilgili birden bire sahte bir başarısızlık şüphesi oluşturur ve bu sahteliğe bir şekilde kendisini inandırmayı başarır. ısrarla sınavının kötü geçtiğini ve kötü not alacağını iddia ederek, muhtemelen sınavı gerçekten de kötü geçen arkadaşlarından ilgi ve destek bekler. nihayet sınav sonuçları açıklandığında, parlak öğrencimiz aslında tam da kendisinden beklendiği üzere yüksek bir puan alır. parlak öğrencimizin umutsuzluk totemi iç dünyasında umduğu şekilde işe yaramıştır ve içten içe zaten kendisinin de beklemekte olduğu yüksek puanı ona kazandırmıştır. umutsuzluk totemine sahip bu kişiler en yakın arkadaşlarımız bile olsalar, bu davranışlarıyla sanıyorum zamanında hepimizin midesini bulandırmışlardır.
işte yanılgı burada başlıyor. bu davranışın sadece çocukluk dönemine ait bir şımarıklık olduğunu sanıyoruz. halbuki çocukluğumuzun bu şımarık ve parlak öğrencileri artık büyüdüler ve umutsuzluk totemini ısrarla sürdürmeye devam ediyorlar. fakat bu kişiler artık yetişkin hayatının içine karıştıklarından, daha sofistike bir şekilde yaptıkları umutsuzluk totemlerini tespit edebilmek çocukluk dönemi kadar kolay olmuyor. halbuki bu insanlar koca eşek olmalarına rağmen, amaçları için gereken motivasyonu hala umutsuzluktan sağlıyorlar. sürekli en kötü olasılığı dillendirerek yalandan zırlayıp duruyorlar. çünkü umutsuzluk totemi yapmadıkları takdirde içten içe isteklerine ulaşamayacaklarını düşünüyorlar. çocukluk alışkanlıklarını bir inanç olarak sürdürmeye devam ediyorlar. en sonunda da aynı çocukluk döneminde olduğunu gibi, isteklerine bir şekilde ve muhakkak kavuşuyorlar. sonra da sanki günlerce, haftalarca, aylarca yalandan isyan edip sızlanan kişi sanki kendisi değilmiş gibi, bir sonraki istek ve amacına kadar; daha doğrusu umutsuzluk totemini kutusundan çıkaracakları bir sonraki duruma kadar normalleşiyorlar.
benimse hala midem bulanıyor.
işte yanılgı burada başlıyor. bu davranışın sadece çocukluk dönemine ait bir şımarıklık olduğunu sanıyoruz. halbuki çocukluğumuzun bu şımarık ve parlak öğrencileri artık büyüdüler ve umutsuzluk totemini ısrarla sürdürmeye devam ediyorlar. fakat bu kişiler artık yetişkin hayatının içine karıştıklarından, daha sofistike bir şekilde yaptıkları umutsuzluk totemlerini tespit edebilmek çocukluk dönemi kadar kolay olmuyor. halbuki bu insanlar koca eşek olmalarına rağmen, amaçları için gereken motivasyonu hala umutsuzluktan sağlıyorlar. sürekli en kötü olasılığı dillendirerek yalandan zırlayıp duruyorlar. çünkü umutsuzluk totemi yapmadıkları takdirde içten içe isteklerine ulaşamayacaklarını düşünüyorlar. çocukluk alışkanlıklarını bir inanç olarak sürdürmeye devam ediyorlar. en sonunda da aynı çocukluk döneminde olduğunu gibi, isteklerine bir şekilde ve muhakkak kavuşuyorlar. sonra da sanki günlerce, haftalarca, aylarca yalandan isyan edip sızlanan kişi sanki kendisi değilmiş gibi, bir sonraki istek ve amacına kadar; daha doğrusu umutsuzluk totemini kutusundan çıkaracakları bir sonraki duruma kadar normalleşiyorlar.
benimse hala midem bulanıyor.
devamını gör...