üniversiteden sonra aile evinde kalmaya devam eden tip

türkiye'de olası bir durum aslında bazıları iş bulamadığı için bazıları da kendi istekleriyle kalıyorlar ama bence iş bulabildiysen ayrı eve çıkman gerekir bırakın aileniz rahat etsin artık. amerika'da üniversite sonrası ayrı eve çıkmayana garip bakarlar hatta aileleri evden gitmeleri ister. ben türkiye'de ki durumu tamamen aile yapısına ve geleneklerine bağlıyorum bence bu durumun değişmesi lazım artık, olağan bir şey olmadığı sürece ayrı eve çıkmalılar ancak anne veya baba bakılmaya muhtaçsa kalınabilir ama onun dışında pek desteklemiyorum doğrusu.

türkiye’de mezun olur olmaz iş bile bulsan başlangıç maaşın asgari ücret veya bir tık üstü olacağından bir eve tek başına çıkmak haliyle çok zor olacak ve yine aile desteği gerektirecektir. böyle bir durumda maaşım artana kadar vs. aile evinde kalmaya devam edersin. çok büyük bir hayalkırıklığıdır. yetişkin olup da kendine ait bir yerinin olmaması insan psikolojisi gerçekten yorar. benim gibi bu durumda olanlara sabır diliyorum.

rahatı bulmuş kişi.

ayrılmayı düşünüyorum ama ev kira değilse aile evi gibisi yok, değerini bilin.

normal bir tiptir. iş bulmuş olsa bile ailesiyle aynı evde kalarak hem ailesine katkı sağlar (kira, fatura ödemek gibi) hem kendi de rahat edebilir maddi manevi. çocuk aileye yük olmaz diye düşünüyorum. amerika örneğinin gülünçlüğüne değinmiyorum bile.

linçleyen arkadaşları istanbula kira fiyatlarını görmeleri için davet ediyorum. mezun olduğunuzda ilk giriş için aldığınız maaş teklifleriyle sadece ucu ucuna kiranızı ödeyebiliyorsunuz gençler.

deli gibi para biriktirebilecek kişi,tabi kafa çalışıyorsa.

hayal kırıklığı, sessiz çığlıklar.

3 ay sonra okul bitiyor en iyi öğrendiğim şey kopyala yapıştır

hafif depresyon belirtileri ve yabancılık.

aslında karlı iştir, tabi anne baba hala çalışabilecek güce kuvvete sahipse,

karli iş şöyle, asgari ücretle geçinen bir aileyseniz, eve ekstra 2800 daha girmiş oluyo. eger aileniz hala çalışıyorsa, ve asgari ücretin üzeri fakat çok ta iyi olmayan bir ücretse, hala karlı iş. eve ekstra nakit giriyor.

bir şekilde kaderin g**t**u değil yüzünü dönduğu insanlardan olup 7k üzeri maaş alıyorsanız, artık ailenizin üzerindeki yükleri az da olsa bile üstlenmeniz ve onlara destek çıkmanız gerekir.

son paragraf az görüldüğü için çoğu gencin birinci ve ikinci durum da sıkıştığı durum.

edit: eğer çalışmıyorsan ailene kelimenin tam anlamıyla yüksün, 18 den sonra ailen seni bakmak zorunda değilim dese ne yapabilirsin?

kaybedendir.
kendini gerçekleştirmekten korkan tiptir.

hayatı yaşıyorum demek için bağlılıklarınızdan uzaklaşmanız lazım.
herkes yalnız ölecek ve devam filmi olmayacak.

niye bu kadar kötü bakıyor ki herkes? tamam çok iyi bir olay değil ama kötü de değil.

naapsin ağaçta mi yaşasın. diplomayı aldığın gün maaş mi bagliyorlar?

kazanandır. mal mal komplekslerim yok, ardiye lazım olursa o niyetle kullanacağım yer zaten var. sırf kız atmak için eve çıkmak da israf be.

vay be ne çok ayrı eve çıkabilecek insan varmış. benim ailem asla bırakmaz. yani ne bileyim aynı şehirdeysen neden ayrı eve cıkayim ki, bence garip bir şey. bilmiyorum bazen bizimkiler şehir dışına çıkınca tek kalıyorum ve psikolojik olarak iyi hissetmiyorum ne olursa olsun bence bir evde sürekli yalnız kalmak ruh sağlığina iyi değil. yalnızlık hissi kötü bir şey ayrıca, işten gelince sıcak yemeğin hazır odan tertemiz bence bunlar büyük lüks.

kalp kıran bir başlık: 'tip' kişinin elinde olmuyor her şey. şu an ayrı eve çıkacak maddiyatım zaten yok, onun dışında da türkiye şartlarında tek yaşayan bir kadının rahat bırakılmadığını/güvende hissetmediğini herkes biliyor. ben de isterim kendi evim olsun, kendi düzenim olsun ama ailem bunu desteklemeyeceği için şimdilik böyle bi işe kalkışmıyorum.

kişi kendi kendine yetebilecekken, bilinçli bir şekilde ve bencilce ailesinin sırtından geçiniyorsa sorun o zaman başlar. ben (ailesini seven) hiçbir anne babanın çocuğunu yük olarak gördüğünü düşünmüyorum. kaldı ki dünyaya gelmeyi biz seçmedik, onlar sebep oldu. yük olduğumuzu düşüneceklerse baştan çocuk yapmayacaklardı.

kendine ait bir hayatı değil, başkalarının yanında bir hayatı tercih eden kişidir.
bahsettiğim hemen ilk mezuniyet değildir.
ülke şartlarında ilk 2 yıl karın tokluğuna çalışırsınız.
ama 2 yıl sonunda eğer sizde bir cevher varsa ya işvereniniz tarafından ya da başka bir firma tarafından zaten keşfedilir ve hak ettiğiniz ücreti alırsınız.
o saatten sonra kendi hayatınızı kurmak "zorunda"sınız. (bana göre)
o noktada kendi hayatını kurmak için çabalamayan insandan çekinirim. belli ki kolaya kaçan insandır o.
kolaya kaçan insan çabuk vazgeçer, pek azimli olmaz.
en ufak sıkıntıda satışa getirir.
öyle insanı da çevremde barındırmam.

he bunlar şahsi fikirlerim.
karşı görüşlere de saygı duyarım elbette. (uzaktan)

gelecegin turkiyesine geldik ve suan siradanlasmis bir durum. bizleri cocugum okusun vatana millete faydali ve rahat is yapsin diyerek okuttu cocuk rahat is bulamayinca da yine homurdananlar var onlarin evinde bir unili olursa anlayacaklar durumu. dilegi eksik dilediniz bize sundugunuz zaman da bu herseyi yaslilar yapti.

ölüm gibi bir şeydi ama kimse ölmedi.