üniversiteyi sevmediğin şehirde okumak

4 senedir icinde bulundugum durum.

2019'da universite tercihleri yapacagim zaman, istemedigim bolumu okumak istemiyorum bu yuzden sadece o bolumleri yazacagim cikmazsa mezuna birakirim, diyerek sadece alti tercih yapmistim. ilk tercih doneminde bu alti tercihten hicbirini tutturamadim. mezuna kalip bir sene daha bu stresi yasamaya g.tum yemedi, ek tercihlerde iki tercih daha yaptim. bunlar yine ayni bolumdu ama sehri istemedigim icin ilk tercih doneminde yazmamistim. bu tercihlerden birincisini kazandim. memleketimden otobusle 20 saat uzaklikta bi sehirdi bu. daha otobuste giderken aldigim karardan pisman gibiydim ama kendimi kandiriyordum, en azindan istedigin bolum oldu halledersin, diye. universitenin cogu pandemi ve bilumum problemlerden oturu uzaktan gecmis olsa da, o sehirde gecirdigim sure beni psikolojik olarak cok yordu. simdiyse son siniftayim ama bu sene bitmeyecek. okulu birakip isime alayli olarak devam etmeyi cok dusundum ama buraya kadar geldik simdi birakmak olmaz diye de birakamiyorum.

beni psikolojik olarak yoran kisim aslinda biraz da benim tercihlerime dayaniyor. yeni bir ortama girdigimde bir sure konusmayip cevreyi inceleyen ve ona gore ortama girip girmeme karari alan birisiyim. her ne kadar yalnizligi tercih eden birisi olsam da arada bir iki kisiyle oturup karsilikli konusma ihtiyaci cok duydum ve bu hic mumkun olmadi. belki birkac kisiyle tanissaydim, sehir bu kadar kotu kalmazdi aklimda.

konuyu cok dagitmis ve belli bir cizgide ilerleyememissem affedin, kafami toparlamadan rastgele yazmak istedim.

adama yazmasaydın pez.... derler. sanki askere gondermişler elinden gelmemiş gibi.

aile baskısı, çevre etkisi, herkesin birer birer üniversiteye gitmesi, yalnızlık, çaresizlik ve bilimum bu tarz dert arasında alınmış bir karardır. bu kararı alan sevgili gençler geçin oturun şöyle yorulmuşsunuzdur. *

ben de büyük bir şehirden küçük bir şehre gittim okumak için. o şehri bazen sevdim bazen sevmedim. bu çevremdekilerden kaynaklanıyordu. bölümün güzel, dayan mandalin dedim kendime. gerçekten anlıyorum farklı zorlukları var bunu kendi şehrinde okuyan insanlar ne yazık ki anlayamaz. unutmayın ki önemli olan bu işin sonu. sevdiğiniz mesleği yapacaksanız, güzel bir bölüm okuyorsanız diş sıkmaya değiyor üzülmeyin. tecrübe eden insanları dinlediğimde ''sen bu işin sonuna bak.'' diyorlardı, haklılarmış. deneyimledikten sonra daha iyi anlıyor insan.

ailenin zorla yazdırdığı bir şehirde okumak zorunda kalmaktır.

7sene okudum allah belasini versin yalovanin, memleket olarak guzel siein ama insani rezil ve asagilik

ay berbat bir şey giderken sürünerek gidiyorsun iyi insanlarla karşılaşırsan da gitmek için can atıyorsun ama sevmediğin bir yerde sevdiğin insanlarla ne kadar iyi vakit geçirebilirsin ki?

oralı birine aşık olup onunla evlenerek ömür boyu orada yaşamaya karar vermediğiniz sürece sorun olmayan durumdur.* mecburi bir görev* gibi düşünün, derslerinize ne kadar çok çalışırsanız o kadar çabuk okul biter ve bir an önce oradan kurtulursunuz. aslında bir yönden motive edici de bir şeydir. yani en azından ben öyle motive etmiştim kendimi.*

öğrencilikte sürgün veya mecburi şark hizmeti çekilmez olur.