üretken olmayı narsistlik sanan kişiler

çok yazanlara anlamsız bir nefret dönüyor.

ne yazarsa yazsın, üretken bir yazar illaki çok göz önünde olmakla suçlanıyor, narsist ve bencillikle hakaret ediliyor.

bencil olan biri yazmayı sevmez ki, fikirlerini kendine saklar ki, bunu anlamak çok mu zor?

ne yazarsam yazayım annemden emdiğim sütü burnumdan getirmek için hazırda bekleyen kitle acaba benden ne istiyor?

kendini çok önemli gördüğümden değil, dünyanın en masum şeyini de yazsam durduk yere herkes olmayan suçun intikamı peşinde. ona yaz, buna sataş, gücü ona yetiyor.

çok ilginç.

her neyse.

ürünün verdiği mesaja göre değişir.

misal bizler burada bir yazı bir fikir üretiyoruz. bu üretim şekli yazının icadından beri var. insanlar fikirlerini önce duvara, sonra parşömenlere, sonra kitaplara yazmışlar. bu eylemler farklı farklı ruh halleriyle yapılmış ve günümüzde de bence halen farklı farklı ruh hallerinde devam ediyor. zaten yazılarımız bazıları bir yandan ruh hallerimizi betimliyor.

haliyle farklı farklı ürünler ortaya çıkmış ve insanlar onlardan anlam çıkarmaya çalışmışlar. ürünler neticesinde sadece tüketiciyi suçlamak özeleştiriyi kabul etmemektir.

bu zamana kadar bir çok narsist, faşist, ırkçı, ayrılıkçı yazılar ve fikirler üretilmiş hepsi de özeleştiriye kendilerini kapatmışlardır.