utangaç ve çekingen bir insan olmak

şükürler olsun bunu atlatalı baya oluyor. en son ortaokula kadar öyleydim ,lisede tek tük açıldım, üniversite artık baya çözüldüm. kalabalık konferanslarda, özellikle hiç parmak kaldırılmayanlarda o ilk parmakları kaldırdım, sesimi beğenmeme rağmen gittim sorumu bile sordum mikrofonla, bunlarda 2 sene önce falandı artık baya rahatım insan ilişkilerinde. rahat dediğim öyle gevşek anlamında değil iletişim olarak.

(bkz: beni tanıdılar siz kaçın)

hiç göstermiyorum ama öyleyim.

lanet bir şeydir.
çocukluk , ergenlik döneminde çözülemezse mutlaka psikolojik bir yardım alınması gerektiğini düşünüyorum. utangaç ve çekingenlik olarak gördüğümüz şey çözülmediği sürece gitgide büyüyüp çok daha ağır psikolojik problemlere yol açabilir.

tam olarak şahsımın, kelimelere dökülmüş tasviridir.

masum ve sevecen bedenimi, aşık olup evleneceğim biricik eşime saklıyorum. bi tek ona açılır gibiyimm.

çoğu kez altında utangaç bir piç olmak durumu yatar.

bu karakterde olan kardeşim, dostum. kim ne tavsiye verse uzun bir süre boyunca hiç etkisi olmayacak emin ol. bu çekingen hâllerin belki sonsuza dek değil ama uzunca bir süre devam edecek. yeni bir ortama girdiğinde herkes birbiriyle neşeli, şevkli ve meraklı bir biçimde değişik konular konuşurken sen ya telefonunla oynayacaksın, ya kitap okuyacaksın ya da gözlerin sadece önünü görecek, bir metre yanına bile bakamayacaksın. bir ders gününü ağzını bıçak açmadan, tek kelime etmeden, aslında konuşmayı çok istediğin kişileri sadece seyretmekle yetinerek bitireceksin. içinde başlatıp bitirdiğin bir sürü zekice diyalog ebediyen bilinmeyecek kimse tarafından. hocalar söz hakkı vermediği sürece sen söz hakkı almak, konuşmak, bilgini ortaya dökmek isteyecek fakat her seferinde vazgeçeceksin. kelimeler ağzına kadar gelecek ama yarı yolda bırakacak korkaklığın seni. konuştuğun nadir anlarda da önce paslanmış sesini düzelteceksin, sonra da karşındakinin yüzüne bakmakta zorlanarak birkaç şey söyleyeceksin. sustuğun binlerce sözün çürüyecek zihninde, bilirsin aslında söylesen çok beğenilecek, çok benimsenecek. ama mıknatısın çift kutuplarından n kutbu seni konuşmaya teşvik ederken s kutbu suskunluğa itecek yine. çok güzel kızlar göreceksin. kızdan bol ne var? bazılarını seveceksin, onsuz bir hayal gücün olmayacak. fakat sevdiğini de söyleyemeden tükenecek vakitler. bilinmezlikler içindeki denizi dalgalandırdıkça dalgalandıracak, teknen defalarca batma tehlikesi geçirecek. hangi güçtür ki senin iç sınırlarından taşıp cesaretle dolmanı sağlar bilmem ama bir hayli boğuşacaksın bu düşmanla. kaç gün, ay, yıl sonra bilinmez fakat bu cenk zaferle süslenecek. zafer değil, bu kötü mücadele kalacak aklında. ama iyi gelecek.