uyumadan önce küçük bir çocuğa doğaçlama masal anlatmak

hayal gücü zengin, hikaye etme yeteneği gelişmiş bir yetişkin ve dinleyici minik için çok keyifli bir aktivite. ama çok çabuk büyüyor keratalar.

çocukların hayal gücünü geliştiren aktivitelerden biri.

ben de sevdiğim kişiye anlatırdım o'ndan sonra artık hiç anlatmayacağım...

kendi masalımı kendim uydururum. klişe masalları sevmem. onları herkes bilir ama benim masal anlatacağım çocuklar en orjinal en duyulmamış masalları dinleyerek uykuya dalmalı ve rüyalarında kendi masallarını görmeliler.

geçen gece şöyle bir masal döküldü zihninin derinliklerinden. bir oğlan varmış çok uzak bir yerde. evinin penceresinden yıldızlara bakarken en parlak yıldız kayıvermiş bu oğlanın penceresine. sormuş bizim oğlana ne istersin benden? demiş ki sizin yanınıza gelmek istiyorum, en yukarıya. yıldız geri yerine kaymış ve gökten merdiven sarkıtmış. bizim oğlan çok şaşırmış, bir o kadar da mutlu olmuş hemen tırmanmış merdivenlerden. çıkmış çıkmış çok çıkmış, artık evi görünmüyormuş. biraz daha çıkmış ve atmosferi geçtiği için nefessiz kalmış ölmüş. bu kadar. kardeşim çok şaşırdı sonuna daha farklı bekliyormuş.*

çok sayko yerlere giden olaydır, 6 yaşındaki yeğenime, her şeyin güzel bir evrende vuku bulduğu doğaçlama bir masal anlatmaya başlamamla oldu, anlattığım olaylar örgüsü ponçik ve sevimli diyarlardani kasvetli, dark ve progresif bir dünyaya dönüşmesiyle devam etti, buna son veremedim, dünyamdan hatırladığım kesitler, organ mafyası robot çetesi, et yiyen simbiotik sayborg organizmalar falan.

lise de çocuk edebiyatı dersimiz vardı o geldi aklıma. çocuğun ruhuna, gelişimine uygun masal/hikaye seçmek çok önemli. onun için bazen doğaçlamalar fevkalâde bir yöntem oluyor.
yeğenlerime masal yetiştiremeyip odadan rastgele iki nesne seçip hikayeye döndürme oyunu bulmuştuk yakın zamanda. ortaya çok güzel hikayeler /masallar çıkıyor. 1 hikaye anlatması için küçüğe sıra vermek hem eğlenceli hem de hayal gücünü geliştirir. benim hikayem bitmeden uyuyorlar bile.
hayal gücünü zenginleştiren doğaçlamalardır. tavsiye edilir.

daha iyisi sevdiğin kadının sana masal okuması...
kadife gibi bir sesin uyuşturması geceyi ve seni. uyumak bir kadının şefkatli sesinde, ne güzel duygudur bilene.

aynı masalı istediğinde anlatamayacağınız için sürekli isteyecektir.

kuzenime anlatıyordum. ama baktığında her şeyden bir masal çıkabiliyor. ben unutup gidiyorum kendisi aklında tutuyor. hatırlatmak için anlatırken çok yorgunsam yerine uyuyordum (2-3). sonra yanımdan kalkıp ablasına beni göstermiş hain velet "asra abla anlatacağına bana anlattırdı ve uyudu." demiş. 14 saat yolculuktan neredeyse hiç uyumayarak gelmiştim. uyanık olsam "uyusun ya, o dinlensin, masal beklesin bir şey olmaz." derdim. ama diyemedim ve sabah ablası bana gülerek anlatıyordu. ilk uyuyuşumdan sonra "hatırlatmayacağım, bana anlattırıp sonra sen uyuyorsun." diyordu 3-3.5 yaşındaki bacaksızın diline düşmüştüm. "ben seni kaç kere öyle uyuttum ama hiç lafını getirdim mi? ayrıca bu tam konuşamayan hâlinle gayet güzel anlatıyorsun. bundan sonra haftada 1 hikaye istiyorum?"
"deliye bak, çocuktan hikaye istiyor. ya sen büyüksün sen anlatmalısın. büyük olmayı ben mi öğreteceğim sana?" dedi.
kahkaha atmamak için kendimi zor tuttum. bu kadar bana benzemeseydi iyiydi. deli demeler ve kelimeyi benden alıp bana göndermeler? bazen bu çocuk beni öldürüyor ama tatlı olmasıyla.
"oyun çocuk işi ama. benim sana anlattığım farklı hikayelerden en beğendiğini bana anlatamaya çalışacaksın. eğer güzel anlatırsan ödül vereceğim."
"hm, ikna oluyorum galiba." aman galibanı yesinlerrr.
"ikna eden benim çünkü minik fare. oyun bugünden başlıyor. ve uyuya kaldığımda birine ispitlediğini duyarsam ödülün benim olur. çünkü sen uyuyunca ben kimseye demiyorum."
"haklısın. anlaştık ben de demeyeceğim."

ne oyunlarla ne kandırmacalarla(iyi) büyüdün. o oyunla hafızası kuvvetlenmişti ve artık duyduğunu daha hızlı kapıyordu. bir de bana anlatıyordu ödülüm bu. en fazla 3-4 dk konuşup sızıyordu zaten. ama ben anlatacağımda çoğu zaman cin kesiliyordu. -_-
3-3.5 yaş için konuşma biraz büyük duruyor gelebilir ama anlıyordu ve daha farklı konuşmalarımız da oluyordu. sebebi "çocuk bilmez.", "çocuk anlamaz." gibi davranmamak. agu bıgı yaparken de öyle konuşuyorduk. sonrasında da öyle. tam bir birey yerine koyun demiyorum ama çocuk diye aptal yerine de koymayın. o bir mekanizma ne koyduğunu bilmelisin. çünkü geliştirip sana veriyor bazen de aynısını çıkarıyor "deliye bak." veya "hm ikna oluyorum galiba." kullanıyordum ve diyordu. "işpitleyim seni."
2. sınıf düzeyinde neredeyse ama 5 yaşında şu an. cin gibiydi ve güzel bir cin hâline getirmeye çalıştım, çalıştık; çekirdek ailesi bozarken...
bakalım okulda nasıl bir değişim ve gelişim gösterecek?

-bana hikaye uydurur musun baba ?
+ peki babacim.
- ama icinde karadelikle savasan unicornlar da olsun.
+ askim kizin seni cagiriyor.

normal istese uydururuz da tavsanli, agacli masallar falan bu cocuklar utopik fantastik film cektiriyor resmen. disney yazari miyiz babacim ?